| 1. | WUJEK.1923 | Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim: puszczę przeciw sobie mowę moję, będę mówił w gorzkości dusze mojéj. |
| 2. | GDAŃSKA.1881 | Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej. |
| 3. | GDAŃSKA.2017 | Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy. |
| 4. | CYLKOW | Obrzydziłem sobie życie moje; to też wyleję swobodnie skargę mą nad sobą, a będę mówił w goryczy duszy mojej. |
| 5. | KRUSZYŃSKI | Dusza moja tęskni sobie w życiu, dam upust narzekaniu przeciwko sobie, w goryczy serca mego mówić będę. |
| 6. | TYSIĄCL.WYD5 | Moja dusza wstręt czuje do życia: lamentowi nad sobą dam upust, odezwę się w goryczy mej duszy. |
| 7. | BRYTYJKA | Obrzydło mi życie, toteż puszczę wodze mojej skardze i będę mówił w goryczy mojej duszy. |
| 8. | POZNAŃSKA | Obrzydło mi życie, podniosę więc lament, wypowiem gorycz mego serca. |
| 9. | WARSZ.PRASKA | Skoro obrzydło mi już moje życie, dam upust moim narzekaniom: niech się wyleje gorycz mej duszy. |
| 10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Obrzydziłem sobie me życie, to też swobodnie wyleję moją skargę nad sobą i w goryczy mej duszy będę mówił. |
| 11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Jestem już zmęczony życiem, dam więc upust skardze nad sobą, przemówię z całą goryczą. |
| 12. | TOR.PRZ.2023 | Moja dusza zmęczona jest życiem. Puszczę wodze memu narzekaniu, przemówię w goryczy mojej duszy. |