Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | Zaniemogła, która siedmioro urodziła, zemdlała dusza jéj: zaszło jéj słońce, gdy jeszcze był dzień: zawstydziła się i zapłonęła się. A pozostałych jéj dam pod miecz przed nieprzyjaciółmi ich, mówi Pan. | 2. | GDAŃSKA.1881 | Zemdleje i ta, która rodziła po siedmiorgu, wypuści duszę swoję, zajdzie jej słońce jeszcze za dnia, zapłonie i wstydzić się będzie; a ostatek ich dam pod miecz przed obliczem nieprzyjaciół ich, mówi Pan. | 3. | GDAŃSKA.2017 | Mdleje ta, która urodziła siedmioro, wyzionęła ducha; jeszcze za dnia zaszło jej słońce. Zapłonęła i zawstydziła się. A ich resztkę wydam na pastwę miecza przed ich wrogami, mówi PAN. | 4. | CYLKOW | Zawiędła, która rodziła siedmioro, wyzionęła duszę swą; zaszło słońce jej w pełni dnia, zawstydziła się i zapłonęła - a szczątek ich wydam teraz pod miecz, przed obliczem wrogów ich, rzecze Wiekuisty. | 5. | KRUSZYŃSKI | Nieszczęśliwa rodzicielka siedmiu synów wyzionęła swoją duszę; słońce jej zachodzi, gdy jeszcze jest dzień; zawstydziła się wstydu pełna. A tych, co pozostaną, poddam pod miecz przed ich wrogami - rzecze Bóg. | 6. | TYSIĄCL.WYD1 | Osłabła matka siedmiorga [i] wyzionęła swą duszę; słońce w dzień jeszcze jej zaszło, wstyd ją ogarnął i zawód. Co jeszcze z nich pozostało, pod miecz dam przed ich wrogami — wyrocznia Jahwe». | 7. | TYSIĄCL.WYD5 | Gaśnie matka siedmiu synów, oddaje swego ducha. Słońce jej zachodzi, nim się dzień skończył, ogarnął ją wstyd i zmieszanie. To, co z nich zostanie, dam na pastwę miecza, na łup ich nieprzyjaciół - wyrocznia Pana. | 8. | BRYTYJKA | Opadła z sił rodzicielka siedmiorga, wyzionęła swojego ducha; jej słońce zaszło w pełni dnia, spotkał ją wstyd i hańba. A ich resztkę wydam na pastwę miecza w obliczu ich wrogów – mówi Pan. | 9. | POZNAŃSKA | Omdlewa ta, co siedemkroć rodziła, [niemal] wyzionęła ducha. Za dnia jeszcze zaszło jej słońce, zmartwiona jest i rozpacza. A resztę ich wydam na [pastwę] miecza w obliczu ich wrogów - wyrok Jahwe. | 10. | WARSZ.PRASKA | Matka, która wydała na świat aż siedmiu synów, umiera teraz oddając swe życie. Gaśnie jeszcze daleko przed zachodem słońca, cała we wstydzie i pohańbieniu. A tych, którzy ocaleją, każę mieczem wygładzić, wydając ich na zagładę prosto w ręce wrogów. Tak bowiem Pan zawyrokował | 11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zwiędła ta, co rodziła siedmioro i wyzionęła swą duszę; w pełni dnia zaszło jej słońce, zawstydziła się i zarumieniła. Zaś resztę ich potomstwa, wydam teraz pod miecz przed obliczem ich wrogów mówi WIEKUISTY. | 12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Omdlała matka siedmiorga, ledwie chwyta oddech. Zaszło jej słońce za dnia, spotkał ją wstyd i zawód. A ich resztę? Wydam pod miecz ich wrogów - oświadcza PAN. |
|