1. | WUJEK.1923 | Bo głos lamentu słyszan jest z Syonu: Jakośmy zburzeni i zawstydzeni bardzo! bośmy opuścili ziemię; bo rozrzucone są mieszkania nasze. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Głos zaiste narzekania słyszeć z Syonu: O jakośmy spustoszeni! bardzośmy zelżeni; bośmy stracili ziemię, bo rozrzucone są przybytki nasze. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Głos lamentu bowiem słychać z Syjonu: Jakże jesteśmy spustoszeni! Jesteśmy bardzo zawstydzeni, bo opuściliśmy ziemię, zburzono nasze mieszkania. |
4. | CYLKOW | (9:18) Bo odgłos skargi słyszany z Cyonu - Jakżeśmy spustoszeni! Pohańbieniśmy bardzo, bośmy opuścić musieli ziemię, bo rozwalili siedziby nasze. |
5. | KRUSZYŃSKI | (9:18) Albowiem głos bólu słyszany jest ze Sjonu: "Jakżeż jesteśmy spustoszeni, okryci nadmiernie wstydem, żeśmy kraj opuścili, że odrzucone są nasze mieszkania!" |
6. | TYSIĄCL.WYD1 | Słychać pieśń skargi z Syjonu: «Jakżeż jesteśmy zniszczeni, okryci hańbą niezmierną! Ziemię musimy opuścić, mieszkanie nasze zburzono!» |
7. | TYSIĄCL.WYD5 | Albowiem głos żałobny daje się słyszeć z Syjonu: Jakże jesteśmy zrujnowani, zawstydzeni ponad miarę, ponieważ musimy kraj opuścić i porzucić nasze mieszkania. |
8. | BRYTYJKA | (9:18) Gdyż głos skargi słychać z Syjonu: Jakże jesteśmy spustoszeni, wielką hańbą okryci, bo musimy opuścić ojczyznę, porzucić nasze mieszkania! |
9. | POZNAŃSKA | (9:18) Bo głos lamentu słychać od Syjonu: "Jakże jesteśmy zniszczeni, jak bardzo hańbą okryci! Bo kraj opuścić musimy, porzucić własne domostwa". |
10. | WARSZ.PRASKA | Zaprawdę, już słychać zawodzenia z Syjonu. Ach, jakże zniszczeni jesteśmy i jakiż nas wstyd okrywa. Musimy bowiem kraj nasz opuścić i porzucić nasze domostwa. |
11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (9:18) Bo z Cyonu jest słychać echo skargi: O! Jakże jesteśmy spustoszeni! Jesteśmy bardzo pohańbieni; musieliśmy opuścić ziemię, gdyż rozwalili nasze siedliska. |
12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (9:18) Tak! Głos lamentu słychać z Syjonu: Jakże jesteśmy spustoszeni! O, jak okrywa nas wstyd! Musimy opuścić ojczyznę, porzucić nasze mieszkania! |