1. | BUDNY.1574 | I rzekł im: Przydźcie wy sami osobno na puste miejsce, i odpoczyńcie mało. Byli bo przychodzący i odchodzący mnodzy że ani jeść czasu mieli. |
2. | WUJEK.1923 | I rzekł im: Pójdźcie osobno na miejsce puste, a odpoczyńcie maluczko; bo wiele tych było, co przychadzali i odchadzali i ani czasu mieli do jedzenia. |
3. | RAKOW.NT | I rzekł im: Pódźcie wy sami z osobna na puste miejsce, a odpoczyńcie trochę; Było bowiem wiele przychadzających, i odchadzających, i ani ku jedzeniu czasu sposobnego nie mieli. |
4. | GDAŃSKA.1881 | I rzekł im: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce puste, a odpocznijcie trochę; bo ich wiele było, co przychodzili, i odchodzili, tak iż nie mieli wolnego czasu, żeby jedli. |
5. | GDAŃSKA.2017 | I powiedział do nich: Pójdźcie wy na odludne miejsce i odpocznijcie trochę. Wielu bowiem przychodziło i odchodziło, tak że nie mieli wolnego czasu, żeby zjeść. |
6. | SZCZEPAŃSKI | A On im rzecze: Chodźcie <wy sami> na ubocze, na miejsce pustynne, i spocznijcie nieco. Wielu bowiem przychodziło i odchodziło, a oni nie mieli nawet chwili <sposobnej>, by się posilić. |
7. | MARIAWICI | I rzekł im: Pójdźcie na osobność, na miejsce puste i odpocznijcie maluczko. Bo wiele było tych, co przychodzili i odchodzili, i ani czasu nie mieli do jedzenia. |
8. | GRZYM1936 | I rzekł im: Idźcie osobno na samotność i odpocznijcie nieco. Było bowiem wielu, którzy przychodzili i odchodzili i nawet czasu na posiłek nie mieli. |
9. | DĄBR.WUL.1973 | I rzekł im: Pójdźcie na ubocze, na miejsce pustynne, a spocznijcie nieco. Albowiem wielu było, którzy przybywali lub odchodzili, że nawet na posiłek czasu nie mieli. |
10. | DĄBR.GR.1961 | I rzekł im: Pójdźcie na ubocze, na miejsce pustynne, a spocznijcie nieco. Albowiem wielu było, którzy przybywali lub odchodzili, że nawet na posiłek czasu nie było. |
11. | TYSIĄCL.WYD5 | A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. |
12. | BRYTYJKA | I rzekł im: Wy sami idźcie na osobność, na miejsce ustronne i odpocznijcie nieco. Albowiem tych, co przychodzili i odchodzili, było wielu, tak iż nie mieli nawet czasu, żeby się posilić. |
13. | POZNAŃSKA | I mówi im: - Pójdźcie osobno na miejsce ustronne i trochę odpocznijcie. Bo wielu (ludzi) przychodziło i odchodziło, tak że nie mieli nawet czasu, aby (coś) zjeść. |
14. | WARSZ.PRASKA | A On rzekł do nich: Odejdźcie sami na osobność i odpocznijcie trochę. Było tam bowiem wielu przychodzących i odchodzących, tak że nie mieli nawet czasu, by się posilić. |
15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zatem im powiedział: Idźcie wy sami, osobno, na puste miejsce i trochę odpocznijcie. Bo byli liczni co przychodzili i odchodzili, więc nie mieli nawet sposobności by zjeść. |
16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Wtedy powiedział im: Niech teraz każdy z was uda się samotnie na odludne miejsce i tam trochę odpocznie. Wiele bowiem osób przychodziło i odchodziło, tak że nie mieli nawet czasu na posiłek. |
17. | TOR.PRZ.2023 | I powiedział im: „Idźcie tylko wy sami na osobność, na ustronne miejsce i trochę odpocznijcie;” bo wielu było tych, którzy przychodzili i odchodzili, tak że nie mieli nawet sposobności by zjeść. |