1. | WUJEK.1923 | I podniosło się serce twe w piękności twéj, straciłeś mądrość twoję w piękności twéj: na ziemię porzuciłem cię, dałem cię przed oblicze królów, żeby cię oglądali. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Podniosło cię serce twoje dla piękności twojej, na złeś używał mądrości swojej dla jasności twojej; przetoż cię uderzę o ziemię, a przed obliczem królów położę cię, abyć się dziwowali. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Uniosło się twoje serce z powodu twojej piękności, znieważyłeś swoją mądrość z powodu twojego blasku. Rzucę cię na ziemię i postawię cię przed królami, aby się tobie przypatrzyli. |
4. | CYLKOW | Zhardziało serce twoje wskutek piękności twojej; strwoniłeś mądrość twoję na blask twój. Na ziemię strąciłem cię, w obliczu królów postawiłem cię, aby mieli widowisko w tobie. |
5. | TYSIĄCL.WYD5 | Serce twoje stało się wyniosłe z powodu twej piękności, zanikła twoja przezorność z powodu twego blasku. Rzuciłem cię na ziemię, wydałem cię królom na widowisko. |
6. | BRYTYJKA | Twoje serce było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem swojej świetności. Zrzuciłem cię na ziemię; postawiłem cię przed królami, aby się z ciebie naigrawali. |
7. | POZNAŃSKA | Twoje serce wbiło się w pychę z powodu twej piękności. Zatraciłeś swą mądrość przez twój przepych. Na ziemię cię powaliłem i postawiłem cię przed królami, aby mieli z ciebie widowisko. |
8. | WARSZ.PRASKA | Serce wciąż miałeś przepełnione pychą z powodu twego niezwykłego piękna. Zmarnowałeś również całą twoją mądrość z powodu blasku, który cię otaczał. I na ziemię cię powaliłem, widowiskiem cię czyniąc dla królów. |
9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Twoje serce zhardziało na skutek twojej piękności; strwoniłeś twoją mądrość na twój blask. Zatem strąciłem cię na ziemię i postawiłem cię w obliczu królów, aby mieli z ciebie widowisko. |
10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Twoje piękno uczyniło twe serce wyniosłym! Zniweczyłeś swą mądrość z powodu swej świetności. Zrzuciłem cię na ziemię! Postawiłem cię przed królami, by ci się przypatrzyli. |