1. | BRZESKA.TRANS. Biblia Brzeska - transliteracja [1563] | Lecz ci co szli wprzod fukali go aby milczał, Ale on tym więcej wołał, Iezusie Synu Dawidow zmiłuy się nademną. |
2. | BUDNY.1574 Nowy Testament - Szymon Budny [1574] | A wprzód idący grozili mu, aby milczał, lecz on tem więcej krzyczał: synu Dawidów zmiłuj się nademną. |
3. | WUJEK.1923 Biblia Jakuba Wujka [1923] | A którzy szli wprzód, fukali nań, aby milczał. Lecz on tem więcéj wołał: Synu Dawidów! zmiłuj się nademną. |
4. | RAKOW.NT Nowy Testament - Rakowski [1606] | A wprzód idący fukali go aby milczał; A on daleko więcej krzyczał: Synu Dawidów, zmiłuj się nademną! |
5. | GDAŃSKA.1881 Biblia Gdańska [1881?] | Lecz ci, co szli wprzód, gromili go, aby milczał. Ale on tem więcej wołał: Synu Dawidowy! zmiłuj się nade mną. |
6. | GDAŃSKA.2017 Uwspółcześniona Biblia Gdańska [2017] | Lecz ci, którzy szli z przodu, gromili go, aby milczał. On jednak jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną! |
7. | SZCZEPAŃSKI Ewangelie i Dzieje Apostolskie - ks. W. Szczepański [1917] | A ci, co szli na przedzie, grozili mu, by zamilkł; ale on jeszcze natarczywiej wołał: Synu Dawidów, zmiłuj się nademną! |
8. | MARIAWICI Przekład Mariawitów - Nowy Testament [1921] | A ci, którzy szli naprzód, łajali na niego, aby milczał. Ale on tem więcej wołał: Synu Dawidów, zmiłuj się nademną. |
9. | BIESZK.ŁUK.1931 Św. Łukasz opowiada Radosną Nowinę [1931] | A ci, co kroczyli na czele pochodu, fukali nań, aby milczał. Lecz on tem głośniej wołał: „Synu Dawidów, zmiłuj się nademną!”. |
10. | GRZYM1936 Ewangelia Święta - ks. E.Grzymała [1936] | Ci, co szli na przedzie, kazali mu milczeć, ale on jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną. |
11. | DĄBR.WUL.1973 Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z Wulgaty [1973] | A ci, którzy szli na przedzie, upominali go, aby milczał. On jednak bardziej jeszcze wołał: Synu Dawidów, zmiłuj się nade mną! |
12. | DĄBR.GR.1961 Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z greckiego [1961] | A ci, którzy szli na przedzie, upominali go, aby zamilkł. On jednak jeszcze bardziej wołał: Synu Dawidów, zmiłuj się nade mną! |
13. | TYSIĄCL.WYD5 Biblia Tysiąclecia - wyd.5 [2000] | Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną! |
14. | BRYTYJKA Biblia warszawska (brytyjka) [1975] | A ci, którzy szli na przedzie, gromili go, by milczał. On zaś coraz głośniej wołał: Synu Dawidowy, zmiłuj się nade mną! |
15. | WARSZ.PRASKA Biblia warszawsko-praska [1997] | A ci, którzy szli na przedzie, upominali go, żeby zamilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, ulituj się nade mną! |
16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. Nowa Biblia Gdańska [2012] | A ci, co szli przodem, gromili go, aby milczał; ale on jeszcze bardziej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną. |
17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza - liter. [2016] | Ci, którzy szli na przedzie, słysząc to wołanie, nakłaniali go, aby zamilkł. On jednak krzyczał jeszcze głośniej: Synu Dawida, zlituj się nade mną! |
18. | TOR.PRZ.2023 Przekład toruński [2023] | A ci, co szli na przedzie, upominali go surowo, aby milczał. Ale on tym bardziej krzyczał: Synu Dawida! Zmiłuj się nade mną. |