1. | WUJEK.1923 | Sprawiedliwy najpierwéj sam na się żałuje: przyjdzie przyjaciel jego, i doświadczać go będzie. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, zdaje się sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go. |
4. | KRAMSTUCK | Sprawiedliwym wydaje się, kto pierwszy w sporze; gdy przybywa drugi, to tamtego się bada. |
5. | CYLKOW | Słuszność miewa pierwszy w sporze swoim; przychodzi jednak drugi i bada go. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Pierwszy zdaje się mieć rację, lecz przyszedł przeciwnik i zdemaskował go. |
7. | BRYTYJKA | Słuszność ma ten, kto pierwszy występuje w sprawie, lecz gdy przychodzi jego przeciwnik, bierze go na spytki. |
8. | POZNAŃSKA | Słuszność zdaje się mieć ten, kto pierwszy występuje w swej sprawie, lecz [potem] przychodzi ten drugi i on [z kolei] poddaje go próbie. |
9. | WARSZ.PRASKA | W sporach rację przyznają zazwyczaj pierwszemu, gdy pojawia się drugi, sprawa toczy się dalej. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Pierwszy mówca jak gdyby ma słuszność w swoim sporze, ale przychodzi drugi i go bada. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Sprawiedliwym wydaje się ten, kto pierwszy przemawia w swej sprawie, niech jednak przyjdzie bliźni i niech go przepyta. |
12. | TOR.PRZ.2023 | Sprawiedliwym wydaje się ten, kto pierwszy przemawia w swojej sprawie w sądzie, jednak, gdy przyjdzie jego przeciwnik – sprawdzi go. |