Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | Pilnowałem i słuchałem, żaden co dobrego jest, nie mówi: niemasz żadnego, któryby za grzech swój pokutował, mówiąc: Cóżem czynił? Wszyscy się obrócili do biegu swego, jako koń bieżący pędem ku potkaniu. | 2. | GDAŃSKA.1881 | Pilnowałem i słuchałem: nic nie mówiąc, co jest prawego; niemasz ktoby żałował złości swej, mówiąc: Cóżem uczynił? Każdy się obrócił za biegiem swoim, jako koń, który pędem bieży ku potkaniu. | 3. | GDAŃSKA.2017 | Uważałem i słyszałem: nie mówią właściwie, nikt nie żałuje swej niegodziwości, mówiąc: Cóż uczyniłem? Każdy biegnie swoją drogą, jak koń pędzący do bitwy. | 4. | CYLKOW | Ale wsłuchiwałem się i słyszałem, nic szczerego nie mówią, niemasz ktoby żałował niecności swojej, ktoby rzekł: Cóżem uczynił! Każdy mknie w zapędzie swoim jako rumak rozhukany w boju. | 5. | KRUSZYŃSKI | Zwróciłem uwagę i słuchałem: nie mówią, jak należy, nikt nie ubolewa nad swoją złością, mówiąc: "Cóż takiego uczyniłem?" Wszyscy wracają do swoich ścieżek, jak koń cwałujący na wojnie. | 6. | TYSIĄCL.WYD1 | Uważam i słucham: mówią, co nie trzeba; nie ma nikogo, kto by swej złości żałował, mówiąc: "Co uczyniłem?" Nie zawracają w swoim rozpędzie, jak koń biegnący ku bitwie. | 7. | TYSIĄCL.WYD5 | Uważałem pilnie i słuchałem: nie mówią, jak trzeba. Nikt nie żałuje swej przewrotności, mówiąc: Co uczyniłem? Każdy biegnie dalej swoją drogą niby koń cwałujący do bitwy. | 8. | BRYTYJKA | Uważałem na to, co mówią, i słyszałem: Mówią nieprawdę. Nikt nie ubolewa nad swoją złością w słowach: Cóż to uczyniłem? Każdy pędzi na oślep w swoim biegu, jak koń cwałujący w bitwie. | 9. | POZNAŃSKA | Przysłuchiwałem się i słyszałem: mówią rzeczy niewłaściwe i nikt nie okazuje żalu za swą niegodziwość, ażeby wyznać: "Cóżem uczynił!" Bo nie zawraca w swoim rozpędzie, jak koń rozjuszony wśród walki. | 10. | WARSZ.PRASKA | Słuchałem pilnie, gdy mówili, ale oni nie mówili, jak trzeba. Nikt nie ubolewa nad swą nieprawością, nikt nie ubolewa mówiąc: Co ja zrobiłem? Wszyscy zboczyli z drogi i poszli swymi ścieżkami, są jak konie pędzące do walki. | 11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Wsłuchiwałem się i słyszałem nie mówią nic szczerego, nikt nie żałuje swojej niegodziwości i nie mówi: Co uczyniłem? Każdy mknie ze swoim impetem, jak w boju nieujarzmiony rumak. | 12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Przysłuchałem się ich rozmowom i stwierdzam, że są niewłaściwe. Nikt nie ubolewa nad swoim zepsuciem, nie mówi: Co ja zrobiłem?! Każdy odwrócił się i pędzi swoim torem, jak koń cwałujący w czasie bitwy. |
|