Pokaż oryg. numery wersetów1. | ZOFII.UWSP.IJP | Stroże tw❬oje❭ ❬ja❭ko kobyłki a dziatki twe jak❬o❭ kobyłczęta kobyłek, jeż się sad❬zą❭ na płocie w dzień zim❬n❭y, słu❬ńce❭ weszczdło i zaleciały a nie po❬zna❭no miasto jich, gdzie były. | 2. | WUJEK.1923 | Stróżowie twoi jak szarańcza, a malutcy twoi jako szarańcza szarańczy, które siadają na płocie czasu zimna: słońce wzeszło, i odleciały, i nie znać było miejsca ich, kędy były. | 3. | GDAŃSKA.1881 | Panowie twoi są jako szarańcza, a hetmani twoi jako wielcy chrząszcze, którzy się kładą obozami na płotach czasu zimna, jedno słońce weszło, alić odlatują, i nie znać miejsca ich, gdzie byli. | 4. | GDAŃSKA.2017 | Twoi szlachetni są jak szarańcza, twoi dowódcy – jak wielkie koniki polne, które siadają na płotach w czasie zimy, lecz gdy słońce wschodzi, odlatują i nie wiadomo, gdzie są. | 5. | CYLKOW | Uwieńczeni twoi podobni do szarańczy, a hetmani twoi do chmary koników polnych, zalegających mury w dniach chłodnych: wschodzi słońce a odlatują, a nie wie nikt dokąd. | 6. | KRUSZYŃSKI | Uwieńczeni twoi, jako szarańcza, a hetmani twoi, jako chmara koników polnych, zalegających płoty w dniach chłodnych: wschodzi słońce, a odlatują... i nikt nie wie dokąd. | 7. | TYSIĄCL.WYD5 | Stróże twoi jak szarańcza, a twoi urzędnicy jak mnóstwo koników polnych, które osiadają na murach w czasie zimna; wschodzi słońce, a odlatują, i nie wiadomo, gdzie ich miejsce. | 8. | BRYTYJKA | Twoi urzędnicy są jak szarańcza, a twoi pisarze jak roje koników polnych, które leżą na murach w czas chłodu; lecz gdy słońce wschodzi, odlatują i nie wiadomo, gdzie są. | 9. | POZNAŃSKA | straż liczną jak roje szarańczy, a urzędników tylu, ile jest szarańczy, gdy osiadają chmarami na murach w chłodny dzień - skoro tylko ukaże się słońce, szarańcze rozwijają swe skrzydła, unoszą się w górę i odlatują, i nawet nie wiadomo dokąd. | 10. | WARSZ.PRASKA | Twoi strażnicy będą jak szarańcza, a twoi urzędnicy – jak koniki polne, które w dni zimne wychodzą na mury. Gdy tylko słońce wzejdzie, wszystkie odlatują, ale nikt już nie wie, gdzie znowu osiądą. | 11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Twoi obdarzeni wieńcami podobni są do szarańczy, a twoi hetmani do chmary polnych koników, które zalegają mury w chłodnych dniach; wschodzi słońce i odlatują, a nikt nie wie dokąd. | 12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Twoi książęta są jak szarańcza, a twoi urzędnicy jak roje koników polnych: zalegają mury w chłodzie dnia. Lecz słońce wzeszło - szarańcza odleciała i nie wiadomo, gdzie jest! | 13. | TOR.PRZ.2023 | Książęta twoi są jak szarańcza, a twoi urzędnicy jak chmara szarańczy. Chmara szarańczy, która obozuje na murach w chłodny dzień, a gdy wzeszło słońce, zaraz odlatują, i nikt nie wie gdzie jest jej miejsce. |
|