1. | ZOFII.UWSP.IJP | I przykazał Ezechyjasz krol a książęta uczonym, aby chwalili Pana słowy Dawidowymi a Azafowymi widzącego, jiż ji chwalili w wielikiem wiesielu a skłoniwszy swa kolana modlili się jemu. |
2. | WUJEK.1923 | I rozkazał Ezechiasz i książęta Lewitom, aby chwalili Pana mowy Dawidowemi, i Asapha widzącego: którzy go chwalili z wielkiem weselem, i przyklęknąwszy pokłonili się. |
3. | GDAŃSKA.1881 | Tedy rozkazał król Ezechyjasz i książęta Lewitom, aby chwalili Pana słowy Dawidowemi, i Asafa, widzącego; chwalili z weselem wielkiem, a kłaniając się modlili się. |
4. | GDAŃSKA.2017 | Wówczas król Ezechiasz i książęta rozkazali Lewitom, by wysławiali PANA słowami Dawida i Asafa widzącego. I wysławiali z wielką radością, kłaniali się i oddali pokłon. |
5. | KRUSZYŃSKI | Król Ezechiasz wraz z książętami kazał lewitom, aby wychwalali Boga słowy Dawida i Asafa widzącego i chwalili z weselem, a pochylając się, cześć oddawali. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Król Ezechiasz i naczelnicy rozkazali lewitom wysławiać Pana słowami Dawida i "Widzącego" Asafa. Oni zaś wysławiali aż do radosnego uniesienia, padali na kolana i oddawali pokłon. |
7. | BRYTYJKA | Potem król Hiskiasz i naczelnicy nakazali Lewitom wysławiać Pana słowami Dawida i jasnowidza Asafa. Zaśpiewali więc z radością pieśń pochwalną, klękali i oddawali pokłon. |
8. | POZNAŃSKA | Król Ezechiasz i książęta rozkazali lewitom, by wysławiali Jahwe słowami Dawida i Asafa "widzącego". Wysławiali Go z wielką radością, padali na twarz i oddawali pokłon. |
9. | WARSZ.PRASKA | Król Ezechiasz i przywódcy ludu kazali lewitom uwielbiać Jahwe słowami Dawida i „widzącego” Asafa. Z radością śpiewano więc na chwałę Jahwe, składano Mu pokłony i oddawano cześć. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zaś król Chiskjasz i władcy rozkazali Lewitom, aby chwalili WIEKUISTEGO słowami Dawida oraz Asafa, widzącego; więc chwalili z wielką radością oraz modlili się w pokłonach. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Potem król Hiskiasz wraz z książętami polecił Lewitom, aby wielbili PANA słowami Dawida i jasnowidza Asafa. Uczynili to z radością, klękali przy tym i bili pokłony. |