Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | Złość rąk swoich nazywają dobrem, książę żąda, a sędzia na oddaniu jest, a wielki mówił żądze dusze swojéj, i zamieszali ją. | 2. | GDAŃSKA.1881 | Co złego robią rękoma, chcą, aby to za dobre uszło; książę podatków żąda, a sędzia z datku sądzi, a kto możny jest, ten mówi przewrotność duszy swojej, i w gromadę ją plotą. | 3. | GDAŃSKA.2017 | By chętnie czynić zło obiema rękami, książę i sędzia żądają datku; zamożny człowiek wypowiada swoją przewrotną żądzę. I razem wszystko splatają. | 4. | CYLKOW | Ku złemu wyciągają się ręce, aby je gorliwie spełnić; książę żąda, a sędzia służy mu wedle datku, a możny wypowiada jawnie pożądliwość duszy swojej, i tak wykręcają to razem. | 5. | TYSIĄCL.WYD5 | Do złego - choćby obu rękoma; aby czynić dobrze, książę żąda złota, sędzia podarunku; dostojnik przemawia, by zaspokoić swoją ambicję i przekręcają wspólnie sprawę. | 6. | BRYTYJKA | Do złego mają zgrabne dłonie: Urzędnik żąda daru, a sędzia jest przekupny; dostojnik rozstrzyga dowolnie – prawo zaś naginają. | 7. | POZNAŃSKA | Swe ręce skrzętnie przykładają do złego: zwierzchnik domaga się [podarków], sędzia jest sprzedajny, a możny wyrokuje, jak mu się podoba. | 8. | WARSZ.PRASKA | Ręce ich są zawsze skore do złego przywódcy złota żądają, sędziowie dają się przekupić, wyroki wydają według swoich upodobań i wszystko naginają do własnego sądu. | 9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ręce się wyciągają do złego, by je gorliwie spełnić; książę żąda, sędzia mu służy według datku, a możny jawnie wypowiada pożądliwość swej duszy, i tak to razem splatają. | 10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Do zła - dłonie chętne! Książę i sędzia chcą wynagrodzenia! Dostojnik mówi, co zechce - i tak kręcą do spółki! | 11. | TOR.PRZ.2023 | Do złego – choćby obiema rękami; do czynienia dobra – książę i sędzia zabiegają o łapówkę. A dostojnik? On mówi to, czego pożąda jego dusza i do spółki przekręcają sprawę . |
|