1. | WUJEK.1923 | Powikłały się ścieżki kroków ich: będą próżno chodzić i zaginą. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną. |
4. | CYLKOW | Ku nim zwracają karawany drogę swoją, ciągną ku pustkowiu i giną. |
5. | KRUSZYŃSKI | Zbaczają ścieżkami na drogi swoje, rozpływają się po miejscu bezwodnym i giną. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Ze swych dróg karawany zbaczają, w pustyni zagłębią się, zginą: |
7. | BRYTYJKA | Wiją się drogi ich biegu, parują w puste powietrze i giną. |
8. | POZNAŃSKA | Ku nim karawany zbaczają z dróg swoich, wstępują na pustynię i tam giną. |
9. | WARSZ.PRASKA | Poszukując go, z drogi zbaczają wędrowcy, zapuszczają się na pustynię i giną. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ku nim zwracają się na swej drodze karawany – ciągną na pustkowie i giną. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Wiją się wąskimi szlakami, parują w pustkę - i giną. |
12. | TOR.PRZ.2023 | Wiją się ścieżki ich dróg; wstępują w nicość i giną. |