1. | ZOFII.UWSP.IJP | prawo przysiężne będzie w pośrzodku, iże nie ściągnął ręki na rzecz bliznego swego i przymie pan przysięgę a on nie będzie chcieć wrocić. |
2. | WUJEK.1923 | Przysięga będzie w pośrodku, że nie ściągnął ręki na rzecz bliźniego swego: i przyjmie Pan przysięgę, a on nie będzie musiał nagradzać. |
3. | GDAŃSKA.1881 | Przysięga Pańska będzie między obiema, że nie ściągnął ręki swej na rzecz bliźniego swego: i przyjmie pan onej rzeczy przysięgę, a on nie będzie nagradzał. |
4. | GDAŃSKA.2017 | Wówczas przysięga przed PANEM rozstrzygnie między obydwoma, że nie wyciągnął ręki po własność swego bliźniego. Właściciel przyjmie tę przysięgę, a drugi nie wypłaci odszkodowania. |
5. | CYLKOW | (22:10) Przysięga Wiekuistego będzie między obudwoma: czy nie wyciągnął ręki swej na własność bliźniego swego; i przyjmie ją właściciel jej, a ów płacić nie będzie. |
6. | KRUSZYŃSKI | potrzeba przysięgi Bożej pomiędzy obydwoma; jeśli jeden nie kładł ręki na majątku bliźniego i właściciel zwierzęcia przyjmie to oświadczenie, nie będzie wynagradzał. |
7. | MIESES | (22:10) tedy niech przysięga na Wiekuistego ma miejsce między nimi obu, iż on ręki nie wyciągnął swojej na pracę bliźniego swego, – właściciel jej niech ją przyjmie, zaś ów nie będzie płacił; |
8. | TYSIĄCL.WYD5 | (22:10) to sprawę między obiema stronami rozstrzygnie przysięga na Pana, że [przechowujący] nie wyciągnął ręki po dobro drugiego, i właściciel przyjmie, co pozostało, a tamten nie będzie płacił odszkodowania. |
9. | BRYTYJKA | To przysięga przed Panem rozstrzygnie między obydwoma, czy powiernik nie wyciągnął ręki swojej po własność bliźniego swego. Wtedy właściciel to uzna, a tamten odszkodowania nie daje. |
10. | POZNAŃSKA | (22:10) wówczas przysięga na Jahwe ma rozstrzygnąć między nimi oboma, czy któryś nie wyciągnął ręki po własność swego bliźniego. Potem właściciel [zwierzęcia] zabierze je, a [ten drugi] nie musi wyrównywać szkody. |
11. | WARSZ.PRASKA | to sprawę należy rozstrzygnąć mocą przysięgi na imię Jahwe: ten, który miał się opiekować zwierzętami, przysięgnie, że nie tknął własności swego bliźniego. Właściciel zwierząt zabierze to, co pozostało, a ten, który się zwierzętami opiekował, wolny będzie od dalszej odpowiedzialności. |
12. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (22:10) to pomiędzy obydwoma będzie przysięga na WIEKUISTEGO, że nie wyciągnął swej ręki na własność swojego bliźniego; i właściciel ją przyjmie a tamten nie będzie płacił. |
13. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | to o tym, czy powiernik nie przywłaszczył sobie własności bliźniego, rozstrzygnie między oboma jego przysięga na PANA. Właściciel zwierzęcia uzna tę przysięgę i powiernik nie będzie zobowiązany do odszkodowania. |