1. | PS.FLORIAŃSKI | (43:27) Bo uśmierzyła sie jest w prosze dusza nasza, smarszczył sie jest na ziemi brzuch nasz. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (43:27) Bo uśmierzyła sie jest w prosze dusza nasza, smarszczył sie na ziemi brzuch nasz. |
3. | WUJEK.1923 | (44:26) Albowiem poniżona jest w prochu dusza nasza, przylgnął do ziemie brzuch nasz. |
4. | GDAŃSKA.1881 | (44:26) Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi. |
6. | PS.BYCZ.1854 | (44:26) Bo schyliło-się, do-prochu, ciało-naszé; przylgnęło, do-ziemi, sercé-naszé. |
7. | GÖTZE.1937 | (44:26) Albowiem aż do pyłu schylona jest dusza nasza, a żywot nasz przylgnął do ziemi. |
8. | CYLKOW | (44:25) Bo poniżona do prochu dusza nasza, przylgnął do ziemi żywot nasz. |
9. | KRUSZYŃSKI | (44:26) Albowiem pochylona aż do pyłu dusza nasza, przylgnął do ziemi żywot nasz! |
10. | ASZKENAZY | (44:26) Iż dusza nasza przypadła do prochu, przylgło cielsko nasze do ziemi - |
11. | SZERUDA | (44:26) Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, przylgnęło do ziemi ciało nasze. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (43:26) Bo w proch runęła nam dusza, przylgnęliśmy łonem do ziemi. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | (44:25) Albowiem dusza nasza pogrążyła się w prochu, a ciało przywarło do ziemi. |
14. | BRYTYJKA | (44:26) Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, Przylgnęło do ziemi ciało nasze. |
15. | POZNAŃSKA | (44:25) Dusza moja w prochu poniżona leży, a ciała nasze przylgnęły do ziemi. |
16. | WARSZ.PRASKA | (44:26) Dusze nasze poniżone w prochu, nasze łona przywarły do ziemi. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (44:26) Nasza dusza jest poniżona aż do prochu; nasze życie przylgnęło aż do ziemi. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (44:26) Oto prochu dosięgła nasza dusza, Powaleni przywarliśmy do ziemi. |
19. | TOR.PRZ.2023 | Ponieważ nasza dusza zanurzyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi. |