1. | WUJEK.1923 | A jeźli się go kto będzie chciał dotknąć, przyzbroi się żelazem i drewnem oszczepistem, i ogniem zapalone zgoreją aż do szczętu. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Lecz kto się go jedno chce dotknąć, obwaruje się żelazem i drzewem włóczni, albo ogniem wypala go do szczętu na miejscu jego. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Ten zaś, kto chce ich dotknąć, musi uzbroić się w żelazo i drzewce włóczni. Zostaną doszczętnie spaleni ogniem na miejscu. |
4. | CYLKOW | Ktokolwiek z nimi się styka, uzbraja się w żelazo albo w drzewce włóczni, a pali się je ostatecznie na miejscu. |
5. | KRUSZYŃSKI | Ktokolwiek ma ich dotykać uzbraja się w żelaza, albo w drzewco włóczni, i pali je się ogniem na miejscu. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Kto zaś je musi dotknąć, zbroi się w żelazo lub w drzewce dzidy. I w ogniu doszczętnie spalają się na miejscu. |
7. | BRYTYJKA | Nikt ich nie tknie, Chyba że uzbroi się w żelazo i w drzewce włóczni, I ogniem zostają spalone tam, gdzie są. |
8. | POZNAŃSKA | A kto chce ich dotknąć, uzbraja się w żelazo i w drzewce dzidy. I pali je w ogniu... |
9. | WARSZ.PRASKA | Kto zaś ich dotyka, ma w swej ręce żelazo lub włócznię, i ostatecznie spala się je w ogniu. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ktokolwiek się z nimi styka, uzbraja się w żelazo, albo w drzewce włóczni, i ostatecznie pali się je na miejscu. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Ten zaś, kto chciałby ich dotknąć, zbroi się w żelazo i bierze drzewce włóczni - spłoną oni w ogniu we własnej siedzibie. |