« 1Krl 3:25 1 Księga Królewska 3:26 1Krl 3:27 » 

Pokaż oryg. numery wersetów
1.WUJEK.1923I rzekła niewiasta, której syn był żywy, do króla; (bo się poruszyły wnętrzności jéj nad synem swoim): Proszę, panie, dajcie jéj dziecię żywe, a nie zabijajcie go. Przeciwnym obyczajem owa mówiła: Niech nie będzie ani mnie ani tobie, ale niech je rozdzielą.
2.GDAŃSKA.1881Ale niewiasta, której był ten syn żywy, mówiła do króla, (bo się były poruszyły wnętrzności jej nad synem jej,)i rzekła: Proszę, panie mój, dajcie jej to dziecię żywe, a żadnym sposobem nie zabijajcie go. Ale druga rzekła: Niech nie będzie ani mnie, ani tobie, rozetnijcie je.
3.GDAŃSKA.2017Lecz kobieta, do której należał żywy syn, zdjęta litością nad swoim synem, powiedziała do króla: Proszę, mój panie, dajcie jej to żywe dziecko, tylko nie zabijajcie go! Lecz druga powiedziała: Niech nie będzie ani moje, ani twoje, rozetnijcie je.
4.CYLKOWWtedy zawołała kobieta, której syn był żywy, do króla - bo wspłonęła litość jej nad synem swoim - i rzekła: Błagam, panie mój! oddajcie jej to dziecię żywe, ale nie zabijajcie go! Druga wszakże wołała: Ani mojem ani twojem niech nie będzie, rozetnijcie!
5.KRUSZYŃSKITedy kobieta, której syn był żywy, rzekła do króla, ponieważ poruszyły się wnętrzności jej nad jej synem, przeto rzekła: "Proszę, panie mój, niech jej oddadzą dziecię żywe, a niechajżeż nie zabijają go!" Inna zaś powiedziała: "Niech nie będzie ani moje, ni twoje; podzielcie!"
6.TYSIĄCL.WYD5Wówczas kobietę, której syn był żywy, zdjęła litość nad swoim synem i zawołała: Litości, panie mój! Niech dadzą jej dziecko żywe, abyście tylko go nie zabijali! Tamta zaś mówiła: Niech nie będzie ani moje, ani twoje! Rozetnijcie!
7.BRYTYJKAWtedy kobieta, której synem był ten żywy, odezwała się do króla – gdyż wezbrała w niej litość nad swoim synem – i zawołała: Proszę, panie mój, dajcie jej to dziecię żywe, tylko go nie zabijajcie! Tamta natomiast wołała: Niech nie będzie ani moje, ani twoje, rozetnijcie je!
8.POZNAŃSKAWtedy ta kobieta, której syn żył, zdjęta litością nad swoim synem zawołała do króla, prosząc: - Litości, panie mój! Dajcie jej żywe dziecię! Nie zabijajcie go! A tamta zawołała: - Nie będzie ani moje, ani twoje. Rozetnijcie.
9.WARSZ.PRASKAWtedy jednak kobieta, której dziecko żyło, wzruszyła się do głębi nad własnym dzieckiem i powiedziała do króla: Ach, panie mój! Niech już ona weźmie to żywe dziecko, byleby go nie zabijano. Tymczasem ta druga się na to nie zgadzała, tylko mówiła: Niech nie mam ani ja, ani ona! Przecinajcie je!
10.ŚLĄSKIE.TOW.BIB.Wtedy kobieta, której syn był żywy zawołała do króla bowiem zapłonęła jej litość nad swym synem – mówiąc: Błagam, mój panie! Jej oddajcie to żywe dziecko i go nie zabijajcie! A druga wołała: Rozetnijcie, niech nie będzie ani moim, ani twoim!
11.EIB.BIBLIA.2016.LITWtedy kobieta, której synem był ten żywy, zdjęta litością zawołała do króla: Panie, proszę, dajcie jej to żywe dziecko, tylko go nie zabijajcie! Druga natomiast wołała: Niech nie będzie ani moje, ani twoje! Tnijcie!