Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | A ujrzy, że go niemasz z nami, umrze: i doprowadzą słudzy twoi szędziwość jego z żałością do piekła. | 2. | GDAŃSKA.1881 | Stanie się, skoro ujrzy, iż dziecięcia nie będzie, że umrze; a odprowadzą słudzy twoi sędziwość sługi twego, ojca naszego, z żałością do grobu. | 3. | GDAŃSKA.2017 | Stanie się tak, że jak tylko zobaczy, że chłopca nie ma, umrze. A twoi słudzy doprowadzą twego sługę, naszego ojca, osiwiałego, z żalu do grobu. | 4. | NEUFELD.1863 | To stanie się, iż gdy zobaczy że młodzieńca nie ma, to umrze, i pogrążą słudzy twoi siwiznę sługi twojego, ojca naszego, w smutku do grobu. | 5. | CYLKOW | Wtedy zobaczywszy, że chłopięcia niema, - umrze; a strącą słudzy twoi siwiznę sługi twego, ojca naszego, w żałości do grobu. | 6. | KRUSZYŃSKI | gdy ujrzy, iż niemasz chłopca, umrze i słudzy twoi sprowadzą sługę twego, ojca naszego, w udręczeniu do grobu. | 7. | MIESES | stanie się, iż skoro ujrzy, że nie ma chłopca, – on zemrze i słudzy twoi wtrącą siwiznę sługi twego, naszego ojca, w żałości do grobu. | 8. | TYSIĄCL.WYD5 | to gdy zobaczy, że go nie ma, umrze. My zaś, słudzy twoi, będziemy przyczyną, że siwizna naszego ojca zstąpi do Szeolu ze zgryzoty. | 9. | BRYTYJKA | To gdyby spostrzegł, że chłopca nie ma, umarłby. I tak sprawią słudzy twoi, że sługa twój, ojciec nasz, zejdzie osiwiały ze zmartwienia do grobu. | 10. | POZNAŃSKA | to skoro tylko zauważy, że chłopca nie ma - umrze. A tak słudzy twoi byliby sprawcami tego, że nasz stary ojciec, twój sługa, w smutku odszedłby do Szeolu. | 11. | WARSZ.PRASKA | i jeżeli on zobaczy, że nie ma [przy mnie] chłopca, to na pewno wyzionie ducha. W ten sposób twoi słudzy sprawią, że ich ojciec, starzec siwowłosy, zejdzie do grobu ze smutku. | 12. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | wtedy umrze, widząc, że nie ma chłopca; i twoi słudzy w żałości strącą do grobu siwiznę naszego ojca, a twego sługi. | 13. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | to gdyby zobaczył, że młodzieńca przy nas nie ma, umarłby z rozpaczy. Twoi słudzy sprowadziliby w ten sposób twego sługę, staruszka, naszego ojca, w wielkim smutku do grobu. |
|