1. | WUJEK.1923 | I urosło dziecię. A gdy był jeden dzień, i wyszedłszy szło do ojca swego do żeńców, |
2. | GDAŃSKA.1881 | I podrosło dziecię. I stało się dnia niektórego, że wyszedłszy do ojca swego, do żeńców, |
3. | GDAŃSKA.2017 | A gdy chłopiec podrósł, wyszedł pewnego dnia do swego ojca, do żniwiarzy. |
4. | CYLKOW | I podrosło dziecię. I stało się pewnego dnia, że wyszło do ojca swego do żniwiarzy. |
5. | KRUSZYŃSKI | Chłopiec odrósł. Pewnego dnia wyszedł do ojca swojego przy żniwiarzach, |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Chłopiec dorastał. Pewnego dnia wyszedł do swego ojca, do żniwiarzy, |
7. | BRYTYJKA | A gdy dziecko podrosło, wyszło pewnego razu do ojca do żniwiarzy. |
8. | POZNAŃSKA | Chłopiec podrósł. [Jednego] dnia wyszedł do swego ojca do żniwiarzy. |
9. | WARSZ.PRASKA | Dziecko rosło. Pewnego dnia poszło na pole i znalazłszy swojego ojca między żniwiarzami, zaczęło narzekać: |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Potem dziecko podrosło. Zaś pewnego dnia się stało, że wyszło do swego ojca, do żniwiarzy. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Gdy chłopiec podrósł, wyszedł pewnego dnia na pole do ojca, do żniwiarzy. |