| 1. | BUDNY.1574 | A gdy on błogosławił, odstąpił od nich, i podnosił się do nieba. |
| 2. | WUJEK.1923 | I stało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi i był niesion do nieba. |
| 3. | RAKOW.NT | I sstało się gdy błogosławił on im, rozstał się z nimi, i był niesion wzgórę do nieba. |
| 4. | GDAŃSKA.1881 | I stało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi, i był niesiony w górę do nieba. |
| 5. | GDAŃSKA.2017 | A gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony w górę do nieba. |
| 6. | SZCZEPAŃSKI | A gdy im błogosławił, rozstał się z nimi, {i wzniósł się do nieba}. |
| 7. | MARIAWICI | I stało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi i był niesiony do Nieba. |
| 8. | BIESZK.ŁUK.1931 | A błogosławiąc jeszcze, rozstał się z nimi i wzniósł się do nieba. |
| 9. | GRZYM1936 | A błogosławiąc ich, rozstał się z nimi i uniósł się ku niebu. |
| 10. | DĄBR.WUL.1973 | I stało się, gdy im błogosławił, że rozstał się z nimi i wzniósł się do nieba. |
| 11. | DĄBR.GR.1961 | I stało się, gdy im błogosławił, że odłączył się od nich i wzniósł się do nieba. |
| 12. | TYSIĄCL.WYD5 | A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. |
| 13. | BRYTYJKA | I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi. |
| 14. | POZNAŃSKA | A kiedy ich błogosławił, odszedł od nich (i został zabrany do nieba). |
| 15. | WARSZ.PRASKA | I tak, udzielając im błogosławieństwa, odszedł od nich i został zabrany do nieba. |
| 16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | I w czasie, gdy on im wielbił, stało się, że rozstał się z nimi oraz został zabrany do niebios. |
| 17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Także gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i zaczął wznosić się ku niebu. |
| 18. | TOR.PRZ. | I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. |