1. | PS.FLORIAŃSKI | (41:15b) Przecz jeś smętna, dusze moja, i przecz mie mącisz? (41:16) Pwaj w Boga, bo jeszcze spowiadać sie będę jemu; zbawienie oblicza mego i Bog moj. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (41:15b) Przecz jeś smętna, dusza moja, i przecz mie mącisz? (41:16) Pwaj w Boga, bo jeszcze sie będę jemu spowiadać; zbawienie oblicza mego i Bog moj. |
3. | WUJEK.1923 | (42:12) Czemuś jest smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu; bo mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie twarzy mojéj, i Bóg mój. |
4. | GDAŃSKA.1881 | (42:12) Przeczże się smucisz, duszo moja? a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Czemu się smucisz, moja duszo, i czemu się we mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał, gdyż on jest zbawieniem mego oblicza i moim Bogiem. |
6. | PS.BYCZ.1854 | (42:12) Czemu korzysz-się, duszo-moja, i-czemu niepokoisz-się we-mnie? karm-się-nadzieją w-Bogu; bo jeszcze będę-chwalił-Go; On zupełném zbawieniem spojrzenia-mego, i-Bogiem-moim. |
7. | GÖTZE.1937 | (42:12) Czemu się smucisz, duszo moja, i jesteś zatrwożona we mnie? Ufnie wyczekuj Boga, albowiem jeszcze dziękować Mu będę, Jemu, zbawieniu memu i Bogu memu. |
8. | CYLKOW | (42:12) Czemużeś zgnębiona duszo moja i czemu zawodzisz we mnie? miéj ufność w Panu, bo jeszcze dziękczynić będę Mu, zbawieniu oblicza mojego i Panu mojemu. |
9. | KRUSZYŃSKI | (42:12) Dlaczego smucisz się duszo moja. i dlaczego trwożysz się we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę - zbawienie twarzy mej i Boga mego. |
10. | ASZKENAZY | (42:12) Czemuż poniżasz się duszo ma i czemu huczysz nademną, ufnie spoglądaj ku Bogu, gdyż jeszcze dzięki składać Mu będę za pełnię wybawienia, mego z Bogiem mym zjednoczonego oblicza! |
11. | SZERUDA | (42:12) Czemu smucisz się duszo moja i czemu trwożysz się we mnie? Ufnie oczekuj Boga, gdyż jeszcze wyznawać Go będę, że On jest zbawieniem moim i Bogiem moim. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (41:12) Duszo moja, czemuś zgnębiona i czemu miotasz się we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: zbawienie mego oblicza i mojego Boga. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | (42:12) Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga. |
14. | BRYTYJKA | (42:12) Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim! |
15. | POZNAŃSKA | (42:12) Czemuś strapiona, duszo moja, czemu się trwożysz we mnie? Miej nadzieję w Bogu! Jeszcze Go będę wielbił jako zbawienie moje i Boga mego. |
16. | WARSZ.PRASKA | (42:12) Dlaczego więc się smucisz, moja duszo, i czemu napełniasz mnie trwogą? Zaufaj Bogu! jeszcze Mu będę dziękował, bo jest Zbawicielem i Panem moim. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (42:12) Czemu jesteś zgnębiona moja duszo i czemu we mnie zawodzisz? Miej ufność w Bogu, gdyż jeszcze będę Mu dziękował; dziękował mojemu Bogu za zbawienie mojej osoby. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (42:12) Dlaczego rozpaczasz, ma duszo, I dlaczego drżysz we mnie? Ufaj Bogu, jeszcze będę Go wielbił, On moim wybawieniem i On moim Bogiem! |
19. | TOR.PRZ. | Dlaczego się smucisz, moja duszo, i dlaczego jesteś we mnie zatrwożona? Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę Go wysławiał, On jest ocaleniem mojego oblicza i On moim Bogiem. |