« Łuk 9:38 Ewangelia Łukasza 9:39 Łuk 9:40 » 

Pokaż oryg. numery wersetów
1.BUDNY.1574A oto duch porywa ji, a znagła wrzeszczy, i roztrąca ji spianą trzęsąc go, a ledwie odchodzi skruszywszy ji.
2.WUJEK.1923A oto duch go porywa, i natychmiast krzyczy i roztrąca i rozdziera go z uślinieniem, a zaledwie odchodzi, stargawszy go.
3.RAKOW.NTA oto duch bierze go, i natychmiast krzyczy i drapie go z uślinieniem, i zaledwie odstępuje od niego, utłukszy go.
4.GDAŃSKA.1881A oto duch zły popada go, a zaraz krzyczy, a on rozdziera go, śliniącego się, a zaledwie odchodzi od niego, skruszywszy go.
5.GDAŃSKA.2017I oto duch dopada go, a on nagle krzyczy. Szarpie nim tak, że się pieni i potłukłszy go, niechętnie od niego odchodzi.
6.SZCZEPAŃSKIa oto duch go chwyta i nagle krzyczy, {i rzuca o ziemię}, i szarpie nim, tak iż ów pianę toczy; a wyczerpawszy go, z trudnością tylko <odeń> odchodzi.
7.MARIAWICIa oto duch porywa go, i gwałtem krzyczy: i tłucze nim (duch) i rozdziera go, tak że pianę toczy, i z ledwością odstępuje, naszarpawszy się go.
8.BIESZK.ŁUK.1931Bo oto, gdy zły duch go znienacka porywa, chłopiec zaczyna krzyczeć, zły duch nim tak miota i szarpie go, że aż piana mu się toczy z ust. Zmarnuje go zupełnie i nie tak łatwo wypuszcza go z mocy swej.
9.GRZYM1936Przydarza mu się, że go duch napada, a on przeraźliwie krzyczy; i rzuca go o ziemię i tłucze go, aż się pieni i ledwie zeń wychodzi, mordując go strasznie.
10.DĄBR.WUL.1973I oto duch porywa go, i nagle krzyczy, i rzuca nim, i targa, i pianę toczy, a z trudem odchodzi wyczerpując go.
11.DĄBR.GR.1961Oto duch go porywa – i nagle krzyczy; potem nim targa, tak że mu się piana z ust sączy i z trudem odchodzi wyniszczywszy jego siły.
12.TYSIĄCL.WYD5A oto chwyta go duch, tak że nagle krzyczy; miota nim tak, że się pieni, i tylko z trudem odstępuje od niego, rzucając nim o ziemię.
13.BRYTYJKABo oto duch porywa go i zaraz krzyczy, i szarpie nim z pianą na ustach, i z trudem opuszcza go potłuczonego.
14.POZNAŃSKAA oto duch go chwyta, on zaś nagle krzyczy. (Duch) rzuca go na ziemię, a on się ślini. I dręcząc go z trudem odchodzi.
15.WARSZ.PRASKAOto duch [nieczysty] chwyta go, a wtedy krzyczy rozpaczliwie. Rzuca nim tak, że się pianą pokrywa, i niechętnie odchodzi, dopiero kiedy go już bardzo umęczy.
16.ŚLĄSKIE.TOW.BIB.A oto duch go ogarnia i go niszczy; więc nagle krzyczy z pianą, szarpie go oraz ledwo od niego odstępuje.
17.EIB.BIBLIA.2016.LITKiedy duch nim owładnie, chłopiec zaraz zaczyna krzyczeć, a duch rzuca nim, z ust toczy mu pianę, rani go i dopiero po długich męczarniach zostawia.
18.TOR.PRZ.2023I oto duch chwyta go, i nagle krzyczy, i szarpie nim tak, że aż się pieni, i z trudem odstępuje od niego, tłukąc nim.