« Jer 4:18 Księga Jeremiasza 4:19 Jer 4:20 » 

Pokaż oryg. numery wersetów
1.WUJEK.1923Brzuch mój, brzuch mój boli mię, zmysły serca mego strwożyły się we mnie, nie zamilczę; bo głos trąby słyszała dusza moja, krzyk bitwy.
2.GDAŃSKA.1881O wnętrzności moje, wnętrzności moje! boleść cierpię. O osierdzia moje! trwoży się we mnie serce moje, nie zamilczę; bo głos trąby słyszysz, duszo moja! i okrzyk wojenny.
3.GDAŃSKA.2017O moje wnętrze, moje wnętrze! Cierpię z boleści do samego serca! Trwoży się we mnie moje serce, nie mogę milczeć, bo usłyszałaś, moja duszo, głos trąby i okrzyk wojenny.
4.CYLKOWWnętrza, wnętrza moje! Drżę.. O, ściany piersi mojej! - Wre we mnie serce moje, nie mogę zmilczeć! Bo odgłos trąb słyszysz duszo moja, wrzawę wojenną!
5.KRUSZYŃSKIWnętrzności moje, wnętrzności moje! Cierpię w głębi mego serca! Moje serce się burzy, nie mogę zamilknąć, ponieważ dusza moja słyszy głos trąby. zgrozę wojny.
6.TYSIĄCL.WYD1Piersi moja! Piersi moja! O, wiję się z bólu! O, pęka mi serce! Ma dusza miota się we mnie, nie zmilczę! Bo słyszę dźwięk surmy, zgiełk wojny.
7.TYSIĄCL.WYD5Moje łono, moje łono! Wić się muszę w boleściach! Ściany mego serca! Burzy się we mnie serce - nie mogę milczeć! Usłyszałem bowiem dźwięk trąbki, wrzawę wojenną.
8.BRYTYJKAO, jak mi smutno, jak mi smutno! Wiję się z bólu. O, ściany serca mego! Moje serce jest zaniepokojone, nie mogę milczeć, bo głos trąby słyszysz, moja duszo, zgiełk wojenny!
9.POZNAŃSKAO wnętrze moje! O piersi moja! - Cierpię katusze! O tkanki mojego serca! Szamoce się we mnie serce! Milczeć nie mogę! Duszo moja! Oto słyszysz dźwięk surmy bojowej, wrzawę wojenną.
10.WARSZ.PRASKAAch, moje wnętrze, łono moje! Jakże muszę zwijać się cały w bólu! Ach, ściany mego serca, które się tak szamocą! Nie mogą już dłużej milczeć, bo słyszę głos trąby i nawoływanie do wojny!
11.ŚLĄSKIE.TOW.BIB.Wnętrza, moje wnętrza! Drżę. O, ściany mojej piersi! Wrze we mnie moje serce, nie mogę milczeć! Moja duszo, słyszysz odgłos trąb, wojenną wrzawę!
12.EIB.BIBLIA.2016.LITO, moje wnętrze, moje wnętrze! Jakże nie mam się wić?! O, moje serce! Rozkołatało się w mej piersi! Jakże mógłbym milczeć?! Bo słyszę zew rogu, okrzyk bitewny!