Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | Bo będzie jako wrzos na puszczy, a nie ujrzy, gdy przyjdzie dobre: ale będzie mieszkał w suchości na puszczy, w ziemi słonéj i niemieszkalnéj. | 2. | GDAŃSKA.1881 | Albowiem stanie się jako wrzos na puszczy, który nie czuje, gdy co dobrego przychodzi, ale bywa na suchych miejscach na puszczy w ziemi słonej, i w której nikt nie mieszka. | 3. | GDAŃSKA.2017 | Będzie bowiem jak wrzos na pustyni, który nie czuje, gdy przychodzi coś dobrego, ale wybiera suche miejsca na pustyni, w ziemi słonej i bezludnej. | 4. | CYLKOW | Będzie on jako wrzos samotny na stepie, który nie poczuje gdy przyjdzie dobro, który na rozpalonym gruncie stoi, na puszczy, na glebie bezpłodnej i niezaludnionej. | 5. | KRUSZYŃSKI | I będzie jako wrzos na stepie, który nie ujrzy, gdy nadejdzie dobro, zajmuje miejsca spalone na puszczy - ziemię słoną, gdzie nikt nie mieszka. | 6. | TYSIĄCL.WYD1 | Podobny on jest do jałowca na stepie i nie zażyje szczęścia, gdy ono przyjdzie; przebywa w pustynnym kraju wyschniętym, na ziemi słonej i nie zamieszkanej. | 7. | TYSIĄCL.WYD5 | Jest on podobny do dzikiego krzewu na stepie, nie dostrzega, gdy przychodzi szczęście; wybiera miejsca spalone na pustyni, ziemię słoną i bezludną. | 8. | BRYTYJKA | Jest on jak jałowiec na stepie i nie widzi tego, że przychodzi dobre; mieszka na zwietrzałym gruncie na pustyni, w glebie słonej, nie zaludnionej. | 9. | POZNAŃSKA | Jest jak jałowiec na pustkowiu; nie zazna szczęścia, choćby nadeszło, przebywa w spalonej [żarem] pustyni, na ziemi jałowej i bezludnej. | 10. | WARSZ.PRASKA | Jest on jak dziki krzew rosnący na stepie i nie czuje już nic, gdy nadejdzie szczęście. Tkwi z uporem na miejscu spalonym przez słońce, na ziemi słonej, gdzie nikt już nie mieszka. | 11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Będzie on jak wrzos na stepie, który nie zauważa, że przybliża się dobro; który stoi na rozpalonym gruncie, na pustyni, na glebie bezpłodnej i bezludnej. | 12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Przypomina on jałowiec na stepie, nieświadomy, że nadchodzi coś dobrego, rośnie bowiem w miejscach wysuszonych, w ziemi słonej, pozbawionej mieszkańców. |
|