1. | WUJEK.1923 | Nie podnoś oczu twoich na bogactwa, których mieć nie możesz; bo uczynią sobie skrzydła jakoby orłowe, i ulecą do nieba. |
2. | GDAŃSKA.1881 | I miałżebyś obrócić oczy twoje na bogactwo, które prędko niszczeje? bo sobie uczyni skrzydła podobne orlim, i uleci do nieba. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Czy obrócisz swoje oczy na to, co jest niczym? Bo bogactwa robią sobie skrzydła i ulatują do nieba jak orzeł. |
4. | KRAMSTUCK | Migniesz okiem na nie, a ono znikło; gdyż uczyni sobie skrzydła, jak orzeł, który ulatuje ku niebu. |
5. | CYLKOW | Azali puścisz oczy twoje w pogoń za tem, co zniknie? Niezawodnie bowiem uczyni sobie skrzydła, niby orzeł, który ku niebu ulatuje. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | gdy utkwisz w nim wzrok, nie ma go, bo skrzydła sobie przyprawiło, jak orzeł, co odlatuje ku niebu. |
7. | BRYTYJKA | Gdy na nie skierujesz swój wzrok, znika, bo przyprawia sobie skrzydła jak orzeł, który ulatuje ku niebu. |
8. | POZNAŃSKA | ono przemija; gdy zwracasz na nie swe oczy - już go nie ma, gdyż nagle wypuszcza skrzydła [i] jak orzeł ulatuje ku niebu. |
9. | WARSZ.PRASKA | Zwodnicze są bogactwa. Patrzysz, a ich już nie ma, skrzydeł nagle dostają i odlatują jak orzeł ku niebu. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Czy puścisz twoje oczy za tym, co zniknie? Bo niezawodnie uczyni sobie skrzydła jak orzeł, który wzlatuje ku niebu. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Ledwie na nie spojrzysz, już go nie ma - bo prędko przyprawia sobie skrzydła i jak orzeł ulatuje ku niebu. |
12. | TOR.PRZ.2023 | Gdy sprawiasz, że twoje oczy ulatują do niego, to już go nie ma? Bo z pewnością uczyni sobie skrzydła i odleci ku niebu jak orzeł. |