| 1. | WUJEK.1923 | I rzekli jeden ku drugiemu: Nie dobrze czyniemy; ten dzień bowiem dobréj nowiny jest. Jeźli zamilczemy, a nie będziem chcieć powiedzieć aż do zarania, będziem winni grzechu. Pójdźcie, idźmy a powiedzmy na dworze królewskim. |
| 2. | GDAŃSKA.1881 | Zatem rzekł jeden do drugiego: Nie dobrze czynimy. Dzień ten jest dzień dobrej nowiny, a my milczymy? Jeźli będziemy czekali aż do zaranku, będziemy winni grzechu. Przetoż teraz pójdźcie, wnijdźmy, a opowiedzmy to domowi królewskiemu. |
| 3. | GDAŃSKA.2017 | Wtedy powiedzieli jeden do drugiego: Niedobrze czynimy. Ten dzień jest dniem dobrej nowiny, a my milczymy. Jeśli będziemy czekać aż do brzasku, spotka nas kara. Chodźcie więc teraz, pójdźmy i opowiadajmy o tym domowi króla. |
| 4. | CYLKOW | Nareszcie rzekli jeden do drugiego: Niesłusznie czynimy! dzień ten jest dniem wieści radosnej, jeżeli przemilczym a zaczekamy aż zaświeci poranek, spotka nas kara. A zatem zabierzcie się, wnijdźmy i donieśmy to domowi królewskiemu. |
| 5. | KRUSZYŃSKI | Tedy rzekli jeden do drugiego: "Nie tak należało nam postąpić. Dzień dzisiejszy jest dniem radosnej nowiny. Jeśli będziemy milczeli i będziemy czekali aż do światła rannego, doczekamy się kary; choćmy i przyjdźmy, aby powiadomić dom królewski". |
| 6. | TYSIĄCL.WYD5 | Wtedy powiedział jeden do drugiego: Nie postępujemy właściwie. Dzień dzisiejszy jest dniem radosnej nowiny, a my milczymy. Jeżeli będziemy zwlekali aż do brzasku porannego, to spotka nas kara. Dalej, chodźmy teraz i zanieśmy wieść do pałacu królewskiego. |
| 7. | BRYTYJKA | Lecz potem rzekł jeden do drugiego: Niedobrze robimy. Dzień dzisiejszy jest dniem radosnej wieści; jeżeli to przemilczymy i będziemy zwlekać, aż zaświta ranek, spotka nas kara. Nuże więc, chodźmy teraz i donieśmy o tym w domu królewskim. |
| 8. | POZNAŃSKA | [Ale potem] rzekli jeden do drugiego: - Niedobrze czynimy! Dzień ten jest dniem dobrej nowiny, my zaś milczymy. Jeśli będziemy czekać do brzasku poranka, spotka nas kara. Teraz więc chodźcie. Pójdziemy i powiadomimy dom królewski. |
| 9. | WARSZ.PRASKA | Lecz w pewnej chwili zaczęli sobie mówić: Źle zrobiliśmy! Dziś wypada dzień dobrej nowiny. Jeżeli będziemy milczeli aż do rana, spotka nas słuszna kara. Chodźmy, powiadomimy o wszystkim pałac królewski. |
| 10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Wreszcie powiedzieli jeden do drugiego: Niesłusznie czynimy! Ten dzień jest dniem radosnej wieści; jeśli to przemilczymy i zaczekamy aż zaświeci poranek – spotka nas kara. Zatem zbierzcie się, wejdźmy oraz donieśmy o tym królewskiemu domowi. |
| 11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Przy tym jednak jeden powiedział do drugiego: Niedobrze robimy! Ten dzień to przecież dzień dobrej wieści. Jeśli to przemilczymy i będziemy tu czekać do rana, spotka nas kara. Chodźmy zaraz, donieśmy o tym w pałacu! |