1. | BUDNY.1574 | A usłyszawszy młodzieniec tę rzecz, odszedł smętny, był bo mając imiona mnogie. |
2. | WUJEK.1923 | A gdy słowo młodzieniec usłyszał, odszedł smutny; albowiem miał majętności wiele. |
3. | RAKOW.NT | A usłyszawszy młodzieniec onę mowę, odszedł zasmucony; miał bowiem osiadłości wiele. |
4. | GDAŃSKA.1881 | A gdy młodzieniec te słowa usłyszał, odszedł smutny; albowiem wiele miał majętności. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Kiedy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł smutny, miał bowiem wiele dóbr. |
6. | SOŁOWEYCZYK.MAT | A gdy to głowo młodzeniec usłyszał, odszedł smutny; albowiem miał majętności wiele. |
7. | SZCZEPAŃSKI | Aliści młodzian, usłyszawszy <to> słowo, odszedł smutny, albowiem posiadał wielkie dobra. |
8. | MARIAWICI | A gdy usłyszał on młodzieniec to słowo, odszedł smutny, albowiem miał majętności wiele. |
9. | GRZYM1936 | Co słysząc młodzieniec odszedł zasmucony, bo miał majętności wiele. |
10. | DĄBR.WUL.1973 | Gdy posłyszał słowo to młodzieniec, odszedł zasmucony, miał bowiem majętności wiele. |
11. | DĄBR.GR.1961 | Gdy posłyszał słowo to młodzieniec, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele majątku. |
12. | TYSIĄCL.WYD5 | Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. |
13. | BRYTYJKA | A gdy młodzieniec usłyszał to słowo, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele majętności. |
14. | POZNAŃSKA | Usłyszawszy to młodzieniec odszedł zasmucony. Miał bowiem wielkie bogactwa. |
15. | WARSZ.PRASKA | Usłyszawszy te słowa, młodzieniec odszedł zasmucony, jako że posiadał wielkie dobra. |
16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | A gdy młodzieniec usłyszał to słowo, odszedł zasmucony; bowiem miał liczne majętności. |
17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Po tych słowach młody człowiek odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. |
18. | TOR.PRZ.2023 | A gdy młodzieniec usłyszał to słowo, odszedł smutny; był bowiem człowiekiem mającym wiele posiadłości. |