1. | BUDNY.1574 | I wnet krzyknąwszy ociec dziecięcia, ze łzami rzekł: wierzę Panie, pomóż niewierze mojej. |
2. | WUJEK.1923 | (9:23) A natychmiast zawoławszy ojciec dziecięcia, ze łzami rzekł: Wierzę, Panie! ratuj niedowiarstwa mego. |
3. | RAKOW.NT | A wnet krzyknąwszy ociec onego dziecięcia, ze łzami mówił: Wierzę, Panie! ratuj mego niedowiarstwa. |
4. | GDAŃSKA.1881 | A zarazem zawoławszy ojciec onego młodzieńca, ze łzami rzekł: Wierzę, Panie! ty ratuj niedowiarstwa mego. |
5. | GDAŃSKA.2017 | I natychmiast ojciec tego chłopca zawołał ze łzami: Wierzę, Panie! Pomóż mojej niewierze! |
6. | SZCZEPAŃSKI | Ojciec {tedy} chłopięcia {wśród łez} natychmiast głośno zawołał: Wierzę, {Panie}, przyjdź z pomocą niedowiarstwu memu! |
7. | MARIAWICI | (9:23) I natychmiast zawoławszy ojciec dziecięcia, ze łzami rzekł: Wierzę, Panie, ratuj niedowiarstwo moje. |
8. | GRZYM1936 | A na to ojciec chłopca wybuchł wśród łez: Wierzę, o Panie, wspomóż niedowiarstwo moje. |
9. | DĄBR.WUL.1973 | (9:23) Ojciec tedy chłopięcia wśród łez natychmiast głośno zawołał: Wierzę, Panie, zaradź niedowiarstwu memu. |
10. | DĄBR.GR.1961 | (9:23) Wtedy ojciec chłopca ze łzami natychmiast głośno zawołał: Wierzę, zaradź niedowiarstwu memu. |
11. | TYSIĄCL.WYD5 | Zaraz ojciec chłopca zawołał: Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu! |
12. | BRYTYJKA | Zaraz zawołał ojciec chłopca: Wierzę, pomóż niedowiarstwu memu. |
13. | POZNAŃSKA | Ojciec dziecka zaraz krzyknął: - Wierzę, pomóż mi w moim niedowiarstwie! |
14. | WARSZ.PRASKA | Od razu tedy ojciec chłopca zawołał: Wierzę, ulecz mnie z niedowiarstwa mego! |
15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | A ojciec młodzieńca zaraz zakrzyknął oraz powiedział ze łzami: Wierzę, Panie; pomóż mojej niewierze. |
16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Ojciec chłopca natychmiast wykrzyknął: Wierzę! Zaradź mojemu niedowiarstwu. |
17. | TOR.PRZ.2023 | I zaraz ojciec chłopca zawołał i powiedział ze łzami: Wierzę, Panie! Pomóż mojemu niedowiarstwu. |