| 1. | PS.PUŁAWSKI | (15) rzeki zdzierzesz ziemie. Widziały cie [wody] i żałowały gory, kałuż wod poszedł, (16) dała głębokość głos swoj, wysokość ręce swoje podźwigła. |
| 2. | WUJEK.1923 | Rzeki przerwiesz ziemię: widziały cię i bolały góry, nawałność wód przeminęła, wydała przepaść głos swój, wysokość podniosła ręce swoje. |
| 3. | GDAŃSKA.1881 | Rozdzieliłeś rzeki ziemi: widziały cię góry i zadrżały, powódź wód przeminęła; przepaść wydała głos swój, głębokość ręce swoje podniosła. |
| 4. | GDAŃSKA.2017 | Widziały cię góry i zadrżały, ulewa wód przeminęła. Przepaść wydała swój głos, wysoko podniosła swoje ręce. |
| 5. | CYLKOW | Na widok twój dygocą góry, wylew wód wzbiera, toń wydaje szum swój, ku wysokości podnosi ręce swoje! |
| 6. | TYSIĄCL.WYD5 | Ujrzały cię góry, zadrżały. Trąba wodna się przewaliła. Wielka zaryczała Otchłań, wysoko uniosła swe ręce. |
| 7. | BRYTYJKA | Na twój widok drżą góry, obłoki spuszczają ulewne deszcze; otchłań morska wydaje swój głos, wysoko podnosi swe ramiona. |
| 8. | POZNAŃSKA | góry drżą na Twój widok. Chmury wylewają strugi wód, odwieczna toń rozbrzmiewa szumem i wyciąga wysoko ramiona. |
| 9. | WARSZ.PRASKA | Góry z drżeniem spoglądają w Twą stronę, deszcze ulewne spadają na ziemię. Otchłań bezdenna głos swój wydaje i jakby w górę unosi swe ręce. |
| 10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Na Twój widok dygocą góry i wzbiera wylew wód; toń wydaje swój szum oraz ku wysokości podnosi swoje ręce! |
| 11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Zobaczyły Cię góry i zadrżały, przewaliły się fale ulewy; otchłań wydała swój głos, wysokość podniosła swą dłoń. |
| 12. | TOR.PRZ.2023 | Ujrzały Cię góry i zaczęły wirować, ulewa wód przechodzi. Otchłań wydała swój głos, wysoko podniosła swoje ręce. |