1. | BUDNY.1574 | I wejrzawszy wniebo, westchnął i rzekł jemu: Effata, to jest, otwórz się. |
2. | WUJEK.1923 | A wejrzawszy w niebo, westchnął i rzekł mu: Effethah! to jest, otwórz się. |
3. | RAKOW.NT | A pojźrzawszy w niebo, westchnął, i mówi mu: Effatha! co jest, otwórz się. |
4. | GDAŃSKA.1881 | A wejrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: Efata! to jest, otwórz się. |
5. | GDAŃSKA.2017 | A spojrzawszy w niebo, westchnął i powiedział do niego: Effatha, to znaczy: Otwórz się. |
6. | SZCZEPAŃSKI | i spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł doń: »Effetha«, to jest: »Otwórz się«. |
7. | MARIAWICI | i wejrzawszy w niebo westchnął i rzekł mu: Effetah, to jest otwórz się. |
8. | GRZYM1936 | a spoglądając w niebo, westchnął i rzekł: Effeta, to znaczy: otwórz się. |
9. | DĄBR.WUL.1973 | i wejrzawszy w niebo westchnął i rzekł do niego: Effetha! To znaczy: Otwórz się. |
10. | DĄBR.GR.1961 | i wejrzawszy w niebo westchnął i rzecze do niego: Effetha! to znaczy: Otwórz się. |
11. | TYSIĄCL.WYD5 | a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: Effatha, to znaczy: Otwórz się! |
12. | BRYTYJKA | I spojrzał w niebo, westchnął i rzekł do niego: Effata, to znaczy: Otwórz się! |
13. | POZNAŃSKA | Podniósłszy oczy w niebo westchnął i mówi mu: - Effatha, to znaczy: Otwórz się. |
14. | WARSZ.PRASKA | Potem zaś, spojrzawszy w niebo, westchnął i powiedział do niego: Effetha – to znaczy: Otwórz się. |
15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Spojrzał też w niebo, westchnął i mówi mu: Effatha; to jest: Otwórz się. |
16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | po czym spojrzał w niebo, westchnął i powiedział do niego: Effatha, to znaczy: Otwórz się! |
17. | TOR.PRZ.2023 | I spojrzał w niebo, westchnął i powiedział do niego: „Effata!” To znaczy: „Otwórz się!” |