Pokaż oryg. numery wersetów1. | ZOFII.UWSP.IJP | To tak gdyż jeśm na swem sercu myślił, pojdzie Rebeka s wiadrem, niosąc je na plecu, i jidzie ku studnicy i nabrała wody, a jać k niej rzekę: Daj mi mało sie napić. | 2. | WUJEK.1923 | A gdym to z sobą milcząc rozbierał: ukazała się Rebeka idąc z wiadrem, które niósła na ramieniu: i zeszła do studni, i naczerpała wody. I rzekę do niéj: Daj mi trochę pić. | 3. | GDAŃSKA.1881 | Niżelim ja tedy przestał mówić w sercu swem, oto, Rebeka wychodziła, niosąc wiadro swe na ramieniu swem, i przyszła do studni, a czerpała; którejm rzekł: Daj mi pić proszę. | 4. | GDAŃSKA.2017 | Zanim przestałem mówić w swym sercu, oto przyszła Rebeka, niosąc swój dzban na ramieniu, i zeszła do studni, i czerpała. Powiedziałem do niej: Proszę, daj mi pić. | 5. | NEUFELD.1863 | Ja zaś, ledwo com przestał mówić w sercu swojém i otóż Ribkah wychodzi i dzban jéj na ramieniu jéj, i zeszła do źrzódła i naczerpała i rzekłem do niéj: daj mi się napić, proszę. | 6. | CYLKOW | Ja zaś, zaledwie przestałem to mówić w sercu swojém, - a oto Ribka wychodzi, a dzban jej na ramieniu jej, i zstąpiła do źródła, i naczerpnęła; i rzekłem do niej: "Daj mi też się napić." | 7. | KRUSZYŃSKI | Gdy jeszcze nie skończyłem mówić w swojem sercu, a oto wyszła Rebeka z dzbanem swym na swoich ramionach; zstąpiła do źródła i naczerpała; i rzekłem do niej: Proszę cię, daj mi się napić. | 8. | MIESES | Jeszczem nie skończył mówić do siebie, gdy wtem wyszła Rebeka ze swym dzbanem na ramieniu swojem, zeszła do źródła i naczerpała. Wtedy rzekłem ja do niej: „Daj mi, proszę, napić się”. | 9. | SPITZER.1937 | Ja jeszcze nie przestałem mówić w sercu moim a oto Rebeka wychodzi, a dzban jej na ramieniu jej, i zeszła do źródła i naczerpała. Gdy rzekłem do niej: – Daj mi napić się, proszę, | 10. | TYSIĄCL.WYD5 | Zaledwie przestałem tak w duchu się modlić, ukazała się Rebeka z dzbanem na ramieniu i zeszła do źródła, aby czerpać wodę. Wtedy powiedziałem do niej: Daj mi pić. | 11. | BRYTYJKA | Zanim przestałem się modlić w sercu swym, pojawiła się z dzbanem na swym ramieniu Rebeka i zeszła do źródła, i naczerpała wody. A ja rzekłem do niej: Daj mi, proszę, napić się. | 12. | POZNAŃSKA | Jeszcze nie wypowiedziałem do końca tych myśli mego serca, kiedy nadeszła Rebeka z dzbanem na ramieniu, zeszła do źródła i zaczerpnęła wody. Wtedy rzekłem do niej: "Daj mi się napić!" | 13. | WARSZ.PRASKA | Zaledwie skończyłem mówić tak do siebie w duchu, przyszła właśnie Rebeka z dzbanem na ramieniu; zbliżyła się do studni i napełniła dzban wodą. I powiedziałem: Daj mi się napić! | 14. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zaś ja, zaledwie przestałem to mówić w swoim sercu a oto wychodzi Ribka, a na jej ramieniu dzban. I zeszła do źródła, naczerpała, więc do niej powiedziałem: Daj mi się napić. | 15. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Zanim skończyłem mówić to w myślach, zjawiła się Rebeka. Niosła dzban na ramieniu. Zeszła do źródła i naczerpała wody. Wtedy powiedziałem: Daj mi się napić, proszę. |
|