« Jan 19:23 Ewangelia Jana 19:24 Jan 19:25 » 

Pokaż oryg. numery wersetów
1.BUDNY.1574Rzekli przeto jeden do drugiego: Nie rozdzierajmy jej, ale puśćmy los o nię czyja będzie, aby się pismo spełniło mówiące: Podzielili szaty moje sobie, a o suknią moję miotali los. A to jednak drabi uczynili.
2.WUJEK.1923Mówili tedy jeden do drugiego: Nie krajmy jéj, ale rzućmy o nię losy, czyja ma być; iżby się Pismo wypełniło, mówiące: Podzielili sobie szaty moje, a o suknią moję rzucili los. A żołnierze to uczynili.
3.RAKOW.NTRzekli tedy jedni do drugich: Nie rozdzierajmy jej, ale losujmy o nię, czyja będzie. Iżby się Pismo wypełniło, które mówi: Podzielili szaty moje sobie, a o odzienie me rzucili los. Onić tedy Żołnierze te rzeczy uczynili.
4.GDAŃSKA.1881Tedy rzekli jedni do drugich: Nie krajmy jej, ale o nię rzućmy losy, czyja ma być; aby się Pismo wypełniło, które mówi: Podzielili między się szaty moje, a o odzienie moje los miotali. To tedy uczynili żołnierze.
5.GDAŃSKA.2017Mówili więc między sobą: Nie rozcinajmy jej, ale rzućmy losy o to, do kogo ma należeć; aby się wypełniło Pismo, które mówi: Podzielili między siebie moje szaty, a o moje ubranie rzucali losy. To właśnie zrobili żołnierze.
6.SZCZEPAŃSKIprzeto rzekli do siebie: Nie krajmy jej, ale losujmy o nią, czyją ma być; - aby się spełniło Pismo, {które mówi}: »Podzielili między siebie szaty moje, a o suknię moją los rzucili«. To więc uczynili żołnierze.
7.MARIAWICIMówili tedy jeden do drugiego: Nie rozrzynajmy jej, ale rzućmy o nią los, czyja ma być. Aby się wypełniło Pismo, które mówi: Rozdzielili sobie odzienie Moje, a o suknię Moją rzucili los. I żołnierze to uczynili.
8.GRZYM1936Rzekli więc między sobą: Niej krajmy jej, ale los o nią rzućmy, komu ma przypaść. A to, aby się wypełniło Pismo, które mi: Podzielili między siebie szaty moje, a o suknię moją los rzucali. To właśnie uczynili żołnierze.
9.DĄBR.WUL.1973Mówili tedy jeden do drugiego: Nie krajmy jej, ale rzućmy o nią los, czyją ma być; aby się wypełniło Pismo, które mówi: Podzielili między siebie szaty moje, a o suknię moją rzucili los.
10.DĄBR.GR.1961Mówili tedy jeden do drugiego: Nie krajmy jej, ale losujmy, czyja ma być; – aby się wypełniło Pismo, które mówi: Podzielili między siebie szaty moje, a o suknię moją rzucili los.
11.TYSIĄCL.WYD5Mówili więc między sobą: Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć. Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty moje, a o moją suknię rzucili losy. To właśnie uczynili żołnierze.
12.BRYTYJKATedy rzekli jedni do drugich: Nie krajmy jej, rzućmy losy o nią, czyja ma być; aby się wypełniło Pismo, które mówi: Rozdzielili między siebie szaty moje A o suknię moją losy rzucali. To właśnie uczynili żołnierze.
13.POZNAŃSKAMówili więc między sobą: - Nie dzielmy go, ale losujmy komu przypadnie. Tak wypełniło się Pismo, które mówi: "Podzielili się moimi szatami, a o suknię moją los rzucili". Tak właśnie uczynili żołnierze.
14.WARSZ.PRASKAUradzili więc między sobą: Nie będziemy jej dzielili na części, lecz rzucimy o nią losy, by rozstrzygnąć, do kogo ma należeć. W ten sposób miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie moje szaty, a o moją suknię rzucili los. To właśnie uczynili żołnierze.
15.ŚLĄSKIE.TOW.BIB.Zatem powiedzieli jedni do drugich: Nie dzielmy jej, ale rzucimy o nią losy, kogo będzie; aby się wypełniło Pismo, które mówi: Rozdzielili nawzajem moje szaty, a o mą odzież los rzucili. Tak zatem, uczynili żołnierze.
16.EIB.BIBLIA.2016.LITUstalili zatem: Nie rozcinajmy jej. Losujmy, czyja ma być. Tak wypełniło się Pismo, które mówi: Rozdzielili między siebie moje szaty, a o moją tunikę rzucali losy.Tak właśnie postąpili żołnierze.
17.TOR.PRZ.2023Powiedzieli więc do siebie: Nie rozcinajmy jej, ale losujmy o nią, czyja ma być – aby zostało wypełnione Pismo, które mówi: Rozdzielili moje szaty między siebie, a o moje odzienie rzucili los. Wtedy to właśnie uczynili żołnierze.