1. | ZOFII.UWSP.IJP | I rzekła ku krolewi: „Prawdziwa jest rzecz, jążem słyszała w mej ziemi o twych csnotach i mądrości. |
2. | WUJEK.1923 | I rzekła do króla: Prawdziwe są słowa, którem słyszała w ziemi swéj o cnotach i o mądrości twojéj. |
3. | GDAŃSKA.1881 | I rzekła do króla: Prawdziwać to mowa, którąm słyszała w ziemi mojej o sprawach twoich, i o mądrości twojej. |
4. | GDAŃSKA.2017 | Wtedy przemówiła do króla: Prawdziwa była ta wieść, którą słyszałam w mojej ziemi o twoich dziełach i twojej mądrości. |
5. | KRUSZYŃSKI | i rzekła do króla: "Jest to więc prawda, com słyszała w kraju moim o twoich sprawach i o mądrości twojej! |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Dlatego przemówiła do króla: Prawdziwe były wieści, które usłyszałam w moim kraju o twoich dziełach i o twej mądrości. |
7. | BRYTYJKA | I rzekła do króla: Prawdą okazuje się to, co słyszałam w mojej ziemi o twoich sprawach i o twojej mądrości; |
8. | POZNAŃSKA | Rzekła tedy do króla: - Prawdziwe są zatem wieści, które dotarły do mnie w moim kraju o twoich czynach i o twojej mądrości. |
9. | WARSZ.PRASKA | Wreszcie powiedziała do króla: Tak więc prawdą jest to wszystko, co słyszałam w swoim kraju o twoich dziełach i o twojej mądrości! |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Więc powiedziała do króla: Prawdziwa to mowa, którą słyszałam w mojej ziemi o twoich sprawach oraz o twej mądrości. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | W końcu powiedziała do króla: Prawdą były te wieści, które usłyszałam u siebie, o twoich wypowiedziach i o twojej mądrości. |