1. | WUJEK.1923 | Do któréj on mniemając, żeby spała, mówił: Wstań, a idźmy. Która gdy nic nie odpowiedziała, obaczywszy, że umarła, wziął ją i włożył na osła i wrócił się do domu swego. |
2. | GDAŃSKA.1881 | I rzekł do niej: Wstań a pójdźmy; ale nic nie odpowiedziała. Wziąwszy ją tedy na osła, wstał on mąż, i szedł do miejsca swego. |
3. | GDAŃSKA.2017 | I powiedział do niej: Wstań, pójdźmy. Lecz ona nic nie odpowiedziała. Wziął ją więc ten człowiek na osła i poszedł do swego miejsca. |
4. | CYLKOW | I rzekł do niej: Wstań, pójdziemy! - ale nie było odpowiedzi. Włożył ją tedy na osła, i powstał ów mąż i udał się do miejsca swojego. |
5. | KRUSZYŃSKI | I rzekł do niej: "Wstań, a pójdziemy". Ale nie było odpowiedzi. Wziął ją tedy na osła, a powstawszy ów mąż, odszedł na miejsce swoje. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Wstań, a pojedziemy! - rzekł do niej, lecz ona nic nie odpowiadała. Usadowiwszy ją przeto na ośle, zabrał się ów człowiek i wracał do swego domu. |
7. | BRYTYJKA | Rzekł więc do niej: Wstań, pojedziemy. A ona nie odezwała się. Posadził ją więc ten mąż na osła i ruszył w drogę do swojej miejscowości. |
8. | POZNAŃSKA | Rzekł do niej: - Wstań i jedźmy stąd! Ale nie było odpowiedzi. Wówczas wziął ją ów człowiek na swego osła, po czym ruszył i odjechał do miejsca swego zamieszkania. |
9. | WARSZ.PRASKA | Powiedział tedy do niej: Wstawaj, ruszamy w dalszą drogę. Ona mu jednak nie odpowiedziała. Wtedy mąż jej włożył ją na swojego osła i ruszyli w dalszą drogę do domu. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Więc do niej powiedział: Wstań, pójdziemy! – ale nie było odpowiedzi. Włożył ją zatem na osła, i ów mąż powstał oraz udał się do swojego miejsca. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Wstań - powiedział - jedziemy. Lecz nie było odzewu. Podniósł ją zatem, włożył na osła i ruszył do swej miejscowości. |