| 1. | WUJEK.1923 | A ona uchwyciwszy kraj szaty jego, rzekła: Śpij zemną. Który zostawiwszy w ręce jéj płaszcz, uciekł, i wyszedł precz. |
| 2. | GDAŃSKA.1881 | Uchwyciła go za szatę jego, mówiąc: Śpij ze mną. Ale on zostawiwszy szatę swoję w ręku jej, uciekł, i wyszedł precz. |
| 3. | GDAŃSKA.2017 | Uchwyciła go za szatę i powiedziała: Połóż się ze mną. Ale on zostawił swoją szatę w jej ręku, uciekł i wyszedł na zewnątrz. |
| 4. | NEUFELD.1863 | uchwyciła go za suknią jego, mówiąc: połóż się do mnie; i zostawił suknią swoją w jéj ręku i uciekł i wyszedł na ulicę. |
| 5. | CYLKOW | I pochwyciła go za szatę jego, i rzekła: "Połóż się ze mną!" Lecz on zostawił szatę swą w ręku jej, - uciekł, i wyszedł na ulicę. |
| 6. | KRUSZYŃSKI | uchwyciła za ubranie jego, mówiąc: "Leż ze mną". Lecz on pozostawił swój płaszcz w jej rękach, uciekł i wyszedł nadwór. |
| 7. | MIESES | ona schwyciła go za szatę jego, mówiąc niejako: „Legnij zemną”, ale on zostawił szatę swoją w ręku jej, wymknął się i wyszedł na dwór. |
| 8. | TYSIĄCL.WYD5 | uchwyciła go ona za płaszcz i powiedziała: Połóż się ze mną! Lecz on zostawił płaszcz w jej rękach i wybiegł na dwór. |
| 9. | BRYTYJKA | Wtedy chwyciła go za szatę jego, mówiąc: Połóż się ze mną! Lecz on zostawił szatę swą w jej ręku, uciekł i wyszedł na dwór. |
| 10. | POZNAŃSKA | ona uchwyciła go za suknię, mówiąc: - Połóż się ze mną! On jednak zostawił w jej ręce swoją suknię, wyrwał się i wybiegł na dwór. |
| 11. | WARSZ.PRASKA | chwyciła za szaty i zawołała: Chodź ze mną do sypialni. Ale on wyrwał się i uciekł, zostawiając w jej rękach swoje odzienie. |
| 12. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Więc chwyciła go za szatę i powiedziała: Połóż się ze mną. Lecz on zostawił swą szatę w jej ręce oraz uciekł na zewnątrz. |
| 13. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | i wtedy ona wczepiła się w jego szatę. Prześpij się ze mną! - prosiła. On jednak wyrwał się, zostawił szatę w jej rękach i wybiegł czym prędzej na zewnątrz. |