1. | BUDNY.1574 | I padł na oblicze u nóg jego dziękując mu, a ten był Samarytan. |
2. | WUJEK.1923 | I padł na oblicze u nóg jego, dziękując, a ten był Samarytan. |
3. | RAKOW.NT | I padł na oblicze u nóg jego, dziękując mu; a on był Samarytan. |
4. | GDAŃSKA.1881 | I padł na oblicze swoje u nóg jego, dziękując mu; a ten był Samarytanin. |
5. | GDAŃSKA.2017 | I upadł na twarz do jego nóg, dziękując mu. A był to Samarytanin. |
6. | SZCZEPAŃSKI | i dzięki <Mu> czyniąc, padł na oblicze do nóg Jego; - a był to Samarytanin. |
7. | MARIAWICI | i upadłszy na oblicze swe u nóg Jego, dziękował Mu. A ten był Samarytanin. |
8. | BIESZK.ŁUK.1931 | A padłszy na oblicze swe u Jezusowych stóp, dzięki mu składał. A ten był Samarytaninem. |
9. | GRZYM1936 | i rzucił mu się do stóp, aby mu podziękować. A był to Samarytanin. |
10. | DĄBR.WUL.1973 | i padł na oblicze do stóp jego, dziękując: a był to Samarytanin. |
11. | DĄBR.GR.1961 | i padł na oblicze do jego stóp, dziękując mu; a był to Samarytanin. |
12. | TYSIĄCL.WYD5 | padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin. |
13. | BRYTYJKA | I padł na twarz do nóg jego, dziękując mu, a był to Samarytanin. |
14. | POZNAŃSKA | i upadł do Jego stóp, dziękując Mu. Był to Samarytanin. |
15. | WARSZ.PRASKA | Potem upadł Mu do nóg i dziękował. A był to Samarytanin. |
16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | I przy jego nogach padł na oblicze oraz mu dziękował; a był on Samarytaninem. |
17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Następnie upadł na twarz u stóp Jezusa i dziękował Mu. A był to Samarytanin. |
18. | TOR.PRZ.2023 | I padł na twarz u Jego stóp, dziękując Mu; a był on Samarytaninem. |