1. | WUJEK.1923 | Któremu rzekł: To jest odpoczynienie moje: posilcie spracowanego, i to jest ochłoda moja: a nie chcieli słuchać. |
2. | GDAŃSKA.1881 | A gdy im rzekł: Toć jest odpocznienie, sprawcie odpoczynek spracowanemu, toć jest odpocznienie; ale oni nie chcieli słuchać. |
3. | GDAŃSKA.2017 | A gdy im powiedział: To jest odpoczynek, dajcie odpocząć spracowanemu; to jest wytchnienie. Ale oni nie chcieli słuchać. |
4. | CYLKOW | On, który powiedział im: Oto miejsce odpoczynku, dajcie spocząć strudzonemu, a oto miejsce wytchnienia; ale nie chcieli słuchać. |
5. | TYSIĄCL.WYD5 | Ten, który mu powiedział: Teraz odpoczynek! Dajcie wytchnąć strudzonemu! A teraz spokój! Ale nie chcieli Go słuchać. |
6. | BRYTYJKA | Który im rzekł: To jest odpoczynek, dajcie odpoczynek zmęczonemu, i to jest wytchnienie! Lecz nie chcieli słuchać. |
7. | POZNAŃSKA | Ten, który do nich mówił: - Teraz jest odpoczynek; pozwólcie strudzonemu odpocząć! Teraz jest [czas] spokoju. - Lecz słuchać nie chcieli. |
8. | WARSZ.PRASKA | Ten, Który kiedyś powiedział: Nadszedł czas odpoczynku, pozwólcie znękanemu odpocząć! Oto pora wytchnienia! Lecz nie chcieli Go słuchać. |
9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | On, który im powiedział: Oto miejsce odpoczynku; dajcie odpocząć strudzonemu, bo oto miejsce wytchnienia – ale nie chcieli słuchać. |
10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Ten, który im niegdyś powiedział: To odpoczynek, pozwólcie odpocząć zmęczonemu! A także: To jest wytchnienie! Lecz nie chcieli posłuchać. |