Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | I tak wszedłszy niewiasta Thekuitka do króla, padła przed nim na ziemię i pokłoniła się i rzekła: Ratuj mię, królu. | 2. | GDAŃSKA.1881 | Przetoż mówiła ona niewiasta Tekuitska do króla, upadłszy obliczem swem na ziemię, a pokłoniwszy się rzekła: Ratuj królu! | 3. | GDAŃSKA.2017 | A gdy kobieta z Tekoa mówiła do króla, upadła twarzą do ziemi i oddała mu pokłon. Powiedziała: Ratuj, królu! | 4. | CYLKOW | Odezwała się tedy owa kobieta z Tekoa do króla, a padłszy obliczem swem na ziemię i ukorzywszy się, zawołała: Ratuj królu! | 5. | KRUSZYŃSKI | Tedy owa niewiasta Tekoitka przybyła do króla, a upadłszy twarzą swoją na ziemię, oddała mu pokłon i rzekła: "Wybaw mnie o królu!" | 6. | TYSIĄCL.WYD5 | Kobieta z Tekoa poszła więc do króla, padła na ziemię, oddała pokłon i zawołała: Królu - pomocy! | 7. | BRYTYJKA | Przemówiła tedy ta kobieta z Tekoa do króla; upadłszy twarzą do ziemi i oddawszy mu pokłon, rzekła: Ratuj, królu! | 8. | POZNAŃSKA | Poszła więc ta kobieta z Tekoa do króla, rzuciła się twarzą do ziemi, oddała mu cześć i rzekła: - Ratuj, królu! | 9. | WARSZ.PRASKA | Kobieta z Tekoa przyszła do króla, upadła przed nim na twarz, żeby mu w ten sposób oddać cześć, a potem zawołała: O królu mój, pomóż mi! | 10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zatem ta kobieta z Tekoa odezwała się do króla, a gdy padła swoim obliczem na ziemię oraz się ukorzyła, zawołała: Ratuj, królu! | 11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Kobieta z Tekoa przyszła zatem do króla, upadła twarzą do ziemi w swym pokłonie, po czym zaczęła: Królu, ratuj! |
|