| 1. | WUJEK.1923 | Tyś mię opuściło, mówi Pan, poszłoś nazad: i wyciągnę rękę moję na cię i zabiję cię: upracowałem się prosząc. |
| 2. | GDAŃSKA.1881 | Tyś mię opuściło, mówi Pan, poszłoś nazad. Przetoż wyciągnę rękę moję na cię, abym cię wytracił; ustałem od żalu. |
| 3. | GDAŃSKA.2017 | Ty mnie opuściłaś, mówi PAN, odwróciłaś się ode mnie. Dlatego wyciągnę na ciebie moją rękę, aby cię wytracić; zmęczyłem się żałowaniem. |
| 4. | CYLKOW | Tyś opuściła Mnie, rzecze Wiekuisty, wstecz odstąpiłaś, wyciągnąłem też rękę Moją i zniszczyłem cię; znużyłem się politowaniem. |
| 5. | KRUSZYŃSKI | Tyś mnie odrzuciła - rzecze Bóg, abyś szła w tyle; i wyciągnąłem na cię rękę moją, aby cię zgubić, ustałem w litości. |
| 6. | TYSIĄCL.WYD1 | Ty mię rzuciłaś — wyrocznia Jahwe — tyłem się do mnie odwróciłaś. Więc wyciągnąłem przeciw tobie rękę, poddałem ciebie zagładzie. Znużyła mnie pobłażliwość. |
| 7. | TYSIĄCL.WYD5 | Ty Mnie odrzuciłaś - wyrocznia Pana - odwróciłaś się tyłem. A Ja wyciągnąłem rękę nad tobą i zniszczyłem cię. Mam dość przebaczania! |
| 8. | BRYTYJKA | Ty mnie odrzuciłaś, mówi Pan, tyłem się do mnie odwróciłaś. Wyciągnąłem więc moją rękę przeciwko tobie i zniszczyłem cię, mam dość pobłażania. |
| 9. | POZNAŃSKA | Tyś sama mnie odtrąciła - stwierdza Jahwe - precz odeszłaś. Wyciągnąłem przeto swą rękę nad tobą i wydałem cię na zgubę; znużyłem się pobłażaniem. |
| 10. | WARSZ.PRASKA | Sama Mnie odrzuciłaś – mówi Pan, sama odwróciłaś się do Mnie tyłem. Wyciągnąłem więc w twoją stronę me niszczące ramię, bo mam już dosyć okazywania ci łaski. |
| 11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ty Mnie opuściłaś mówi WIEKUISTY, wstecz odstąpiłaś, zatem wyciągnąłem na ciebie Moją rękę i cię zniszczyłem; znużyłem się zlitowaniem. |
| 12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Ty Mnie odrzuciłaś - oświadcza PAN. Cofasz się! Dlatego podniosłem na ciebie rękę. Zniszczę cię! Zmęczyłem się pobłażaniem. |