« 2Moj 22:10 2 Księga Mojżeszowa 22:11 2Moj 22:12 » 

Pokaż oryg. numery wersetów
1.ZOFII.UWSP.IJPprawo przysiężne będzie w pośrzodku, iże nie ściągnął ręki na rzecz bliznego swego i przymie pan przysięgę a on nie będzie chcieć wrocić.
2.WUJEK.1923Przysięga będzie w pośrodku, że nie ściągnął ręki na rzecz bliźniego swego: i przyjmie Pan przysięgę, a on nie będzie musiał nagradzać.
3.GDAŃSKA.1881Przysięga Pańska będzie między obiema, że nie ściągnął ręki swej na rzecz bliźniego swego: i przyjmie pan onej rzeczy przysięgę, a on nie będzie nagradzał.
4.GDAŃSKA.2017Wówczas przysięga przed PANEM rozstrzygnie między obydwoma, że nie wyciągnął ręki po własność swego bliźniego. Właściciel przyjmie tę przysięgę, a drugi nie wypłaci odszkodowania.
5.CYLKOW(22:10) Przysięga Wiekuistego będzie między obudwoma: czy nie wyciągnął ręki swej na własność bliźniego swego; i przyjmie ją właściciel jej, a ów płacić nie będzie.
6.KRUSZYŃSKIpotrzeba przysięgi Bożej pomiędzy obydwoma; jeśli jeden nie kładł ręki na majątku bliźniego i właściciel zwierzęcia przyjmie to oświadczenie, nie będzie wynagradzał.
7.MIESES(22:10) tedy niech przysięga na Wiekuistego ma miejsce między nimi obu, iż on ręki nie wyciągnął swojej na pracę bliźniego swego, – właściciel jej niech ją przyjmie, zaś ów nie będzie płacił;
8.TYSIĄCL.WYD5(22:10) to sprawę między obiema stronami rozstrzygnie przysięga na Pana, że [przechowujący] nie wyciągnął ręki po dobro drugiego, i właściciel przyjmie, co pozostało, a tamten nie będzie płacił odszkodowania.
9.BRYTYJKATo przysięga przed Panem rozstrzygnie między obydwoma, czy powiernik nie wyciągnął ręki swojej po własność bliźniego swego. Wtedy właściciel to uzna, a tamten odszkodowania nie daje.
10.POZNAŃSKA(22:10) wówczas przysięga na Jahwe ma rozstrzygnąć między nimi oboma, czy któryś nie wyciągnął ręki po własność swego bliźniego. Potem właściciel [zwierzęcia] zabierze je, a [ten drugi] nie musi wyrównywać szkody.
11.WARSZ.PRASKAto sprawę należy rozstrzygnąć mocą przysięgi na imię Jahwe: ten, który miał się opiekować zwierzętami, przysięgnie, że nie tknął własności swego bliźniego. Właściciel zwierząt zabierze to, co pozostało, a ten, który się zwierzętami opiekował, wolny będzie od dalszej odpowiedzialności.
12.ŚLĄSKIE.TOW.BIB.(22:10) to pomiędzy obydwoma będzie przysięga na WIEKUISTEGO, że nie wyciągnął swej ręki na własność swojego bliźniego; i właściciel ją przyjmie a tamten nie będzie płacił.
13.EIB.BIBLIA.2016.LITto o tym, czy powiernik nie przywłaszczył sobie własności bliźniego, rozstrzygnie między oboma jego przysięga na PANA. Właściciel zwierzęcia uzna tę przysięgę i powiernik nie będzie zobowiązany do odszkodowania.