1. | BUDNY.1574 | Acz siebie bez świadecstwa nie opuścił dobrze czyniąc, z nieba deżdże dając i pogody płodne, napełniając wychowania i dobrej myśli serca nasze. |
2. | WUJEK.1923 | (14:16) A iście nie zostawił samego siebie bez świadectwa, czyniąc dobrze z nieba, dawając dżdże i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i weselem serca nasze. |
3. | RAKOW.NT | Aczkolwiek nie oświadczonym samego siebie nie zaniechał, dobrze czyniąc, z nieba nam dżdże dawając, i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością serca nasze. |
4. | GDAŃSKA.1881 | Aczkolwiek nie zaniechał samego siebie prócz świadectwa, czyniąc dobrze, dawając nam z nieba dżdże i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i weselem serca nasze. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Nie przestawał jednak dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobrze. Zsyłał nam z nieba deszcz i urodzajne lata, karmił nas i napełniał radością nasze serca. |
6. | JACZEWSKI | (14:16) ale i dawał też dowody istnienia swojego: zsyłał on z nieba swe łaski, dawał deszcz i lata urodzajne, pokarmem i wesołością napełniał ludzi". |
7. | SZCZEPAŃSKI | (14:16) ale nie zostawił Siebie bez świadectwa, bo jako dobroczyńca dawał z nieba deszcze i urodzaje, karmił nas i weselem serca nasze napełniał. |
8. | MARIAWICI | (14:16) Aczkolwiek nie zaniechał świadczyć o Sobie, czyniąc dobrze z Nieba, dając deszcze i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i weselem serca ich. |
9. | DĄBR.WUL.1973 | (14:16) ale nie zostawił siebie bez świadectwa, dobrodziejstwa czyniąc z nieba, dając deszcze i czasy urodzajne i napełniając pokarmem i radością serca nasze. |
10. | DĄBR.GR.1961 | lecz nie przestał świadczyć o sobie: czyniąc dobrodziejstwa, dając deszcze z nieba i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością serca wasze. |
11. | TYSIĄCL.WYD5 | ale nie przestawał dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca. |
12. | BRYTYJKA | Jednakże nie omieszkał dawać o sobie świadectwa przez dobrodziejstwa, dając wam z nieba deszcz i czasy urodzajne napełniając pokarmem i radością serca wasze. |
13. | POZNAŃSKA | nie przestając jednak dawać świadectwa o sobie i udzielać dobrodziejstw: zsyłał bowiem deszcz z nieba w czasie urodzaju, dawał pokarm i radość sercom waszym. |
14. | WARSZ.PRASKA | ale czyniąc dobrze nie przestawał [Bóg] dawać świadectwa o sobie samym. On to zsyłał wam deszcz z nieba, wskutek czego mieliście urodzajne lata. On karmił was i napełniał radością wasze serca. |
15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Jednakże nie zostawił samego siebie bez świadectwa, czyniąc dobro, dając nam z nieba deszcze i urodzajne plony, napełniając pokarmem oraz radością nasze serca. |
16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | choć nie krył świadectwa o sobie. Wyświadczał wam dobro, zsyłał z nieba deszcz, dawał urodzaj, zapewniał pokarm i budził tym radość w waszych sercach. |
17. | TOR.PRZ.2023 | Jednakże w żadnym razie nie przestawał dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobro, dając nam z nieba deszcze i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością nasze serca. |