Pokaż oryg. numery wersetów1. | BUDNY.1574 | A owszeki (tak) niemógł, że blisko był śmierci, ale Bóg się zmiłowal nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nademną, abych smutku na smutek nie miał. | 2. | WUJEK.1923 | (2:26) Bo iście chorował aż do śmierci; ale Bóg zmiłował się nad nim; a nie tylko nad nim, ale też nademną, iżbym nie miał smutku na smutek. | 3. | RAKOW.NT | Bo też tak zachorzał był, że był blisko śmierci: Ale się Bóg nad nim zmiłował; a nie tylko nad nim, ale też i nademną, iżbym smutku na smutek nie miał. | 4. | GDAŃSKA.1881 | Bo wprawdzie chorował mało nie na śmierć; ale się Bóg zmiłował nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie miał smutku na smutek. | 5. | GDAŃSKA.2017 | Rzeczywiście bowiem chorował tak, że był bliski śmierci. Lecz Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie doznawał smutku za smutkiem. | 6. | JACZEWSKI | bo śmiertelnie on chorowrał; ale Bóg ulitował się nad nim, a nietylko nad nim, ale i nademną, bym nie miał smutku za wiele. | 7. | SYMON | Bo też w rzeczy samej był już bliski śmierci: ale Bóg zmiłował się nad nim: a nietylko nad nim, ale i nademną, abym po smutku jednym nie miał smutku nowego. | 8. | MARIAWICI | Bo wprawdzie chorował na śmierć, ale się Bóg zmiłował nad nim, a nietylko nad nim, ale i nade mną, abym smutku na smutek nie miał. | 9. | DĄBR.WUL.1973 | Bo też w rzeczy samej był już bliski śmierci, ale Bóg zlitował się nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, aby mi do jednego smutku nie dodał drugiego. | 10. | DĄBR.GR.1961 | Bo też w rzeczy samej był już bliski śmierci, ale Bóg zlitował się nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, aby mi do jednego smutku nie dodawać drugiego. | 11. | TYSIĄCL.WYD5 | Rzeczywiście bowiem zachorował, tak iż był bliski śmierci. Ale Bóg się nad nim zmiłował; nie tylko zresztą nad nim, lecz i nade mną, bym nie doznał smutku jednego po drugim. | 12. | BRYTYJKA | Bo rzeczywiście chorował tak, że był bliski śmierci; ale Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, lecz i nade mną, abym nie miał smutku za smutkiem. | 13. | POZNAŃSKA | Bo rzeczywiście tak się rozchorował, że był już bliski śmierci. Bóg jednak zlitował się nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie miał jednego smutku po drugim. | 14. | WARSZ.PRASKA | Rzeczywiście był on chory i nawet bliski śmierci. Ale Bóg ulitował się nad nim. Zresztą nie tylko nad nim, lecz i nade mną. W przeciwnym razie spadłyby na mnie utrapienia jedno po drugim. | 15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Gdyż zachorował niemalże blisko śmierci. Ale Bóg się nad nim zlitował. I nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie miał smutku po smutku. | 16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | A rzeczywiście zachorował. Omal nie umarł. Bóg jednak zmiłował się nad nim, a także nade mną, abym nie miał jednego zmartwienia za drugim. | 17. | TOR.PRZ.2023 | Bo wprawdzie chorował, tak że był bliski śmierci; ale Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie miał smutku za smutkiem. |
|