1. | WUJEK.1923 | Słońce wschodzi i zachodzi, i wraca się do miejsca swego: i tam znowu wszedłszy, |
2. | GDAŃSKA.1881 | Słońce wschodzi i słońce zachodzi, a spieszy się do miejsca swego, kędy wschodzi; |
3. | GDAŃSKA.2017 | Słońce wschodzi i słońce zachodzi, i spieszy do swego miejsca, z którego znów wschodzi. |
4. | CYLKOW | A słońce wschodzi, a słońce znów zachodzi, i zdąża do miejsca swego, kędy ma wzejść. |
5. | TYSIĄCL.WYD5 | Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje śpieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi. |
6. | BRYTYJKA | Słońce wschodzi i słońce zachodzi, i śpieszy do swego miejsca, gdzie znowu wschodzi. |
7. | POZNAŃSKA | Słońce wschodzi, słońce zachodzi i śpiesznie powraca na miejsce, z którego znowu wschodzi. |
8. | WARSZ.PRASKA | Słońce wschodzi i zachodzi i zmierza pospiesznie na miejsce, z którego znowu wschodzi. |
9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zaś słońce wschodzi i słońce znowu zachodzi, oraz zdąża do swego miejsca, gdzie ma wzejść. |
10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Słońce wschodzi i słońce zachodzi, i śpieszy do miejsca, skąd ponownie wschodzi. |
11. | TOR.PRZ.2023 | I słońce wschodzi i słońce zachodzi, i pragnie przyjść na swoje miejsce, a tam ono ponownie wschodzi. |