1. | ZOFII.UWSP.IJP | A ona otpowie: „Pij, moj panie!”, a rychło sejmie wiadro z plecu i dała jemu pić, |
2. | WUJEK.1923 | Która odpowiedziała: Pij panie mój, i prędziuchno złożyła wiadro na rękę swoję, i dała mu pić. |
3. | GDAŃSKA.1881 | A ona rzekła: Pij, panie mój, i prędko złożyła wiadro swe na rękę swoję, i dała mu pić. |
4. | GDAŃSKA.2017 | A ona odpowiedziała: Pij, panie mój. I szybko pochyliła swój dzban na swoją rękę, i dała mu pić. |
5. | NEUFELD.1863 | I rzekła: pij panie! i pośpieszyła i spuściła dzban swój na rękę swoją i napoiła go. |
6. | CYLKOW | I rzekła: "Pij panie mój!" i prędko spuściła dzban swój na rękę swoję, i dała mu pić. |
7. | KRUSZYŃSKI | I odpowiedziała: "Pij, mój panie!" A spiesząc się, opuściła swój dzban na ręce i dała mu pić. |
8. | MIESES | A ona rzekła: „Pij, panie mój!” i opuściła prędko dzban swój na swą rękę i dała mu pić, |
9. | SPITZER.1937 | A odrzekła: – Pij, panie mój! I pospieszyła i zniosła dzban swój na rękę swoją i dała mu pić. |
10. | TYSIĄCL.WYD5 | A ona powiedziała: Pij, panie mój - i szybko pochyliła swój dzban, i dała mu pić. |
11. | BRYTYJKA | A ona odpowiedziała: Pij, panie mój! – i prędko opuściła dzban swój na rękę, i dała mu pić. |
12. | POZNAŃSKA | Ona odparła: - Pij, panie! I spiesznie zestawiła dzban na swą rękę, i podała mu do picia. |
13. | WARSZ.PRASKA | Ależ napij się, panie mój! – odpowiedziała, wyciągając swój dzban ku jego rękom i dając mu pić. |
14. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zaś ona powiedziała: Pij, mój panie. I prędko spuściła swój dzban na swoją rękę oraz dała mu pić. |
15. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Oczywiście! - odparła. - Pij, mój panie! Potem szybko opuściła dzban i dała mu pić. |