1. | ZOFII.UWSP.IJP | I padnie Abram przed Bogiem na swe oblicze, i wstanie a rzecze w swem sercu: „Dał niż we ście leciech ja mogę syna mieci? A Sara bąd ❬ąc❭ w dziewiącidziesiąt leciech i porodzi[ła]?” |
2. | WUJEK.1923 | Upadł Abraham na oblicze swoje, i rozśmiał się mówiąc w sercu swojem: Co mniemasz, że stoletniemu syn się urodzi? i Sara w dziewięćdziesiąt lat porodzi? |
3. | GDAŃSKA.1881 | Tedy Abraham padł na oblicze swoje, i roześmiał się, a mówił w sercu swem: Zaż człowiekowi stuletniemu urodzi się syn? i azaż Sara w dziewięćdziesięciu latach porodzi? |
4. | GDAŃSKA.2017 | Wtedy Abraham upadł na twarz i roześmiał się, i mówił w swoim sercu: Czy stuletniemu człowiekowi urodzi się syn? I czy Sara w wieku dziewięćdziesięciu lat urodzi? |
5. | NEUFELD.1863 | I upadł Abraham na oblicze swoje, i śmiał się i mówił w sercu swojém, czyż stoletniemu urodzi się coś? a Sarah dziewięćdziesięcioletnia czy porodzi? |
6. | CYLKOW | I padł Abraham na oblicze swoje, a uśmiechnąwszy się pomyślał w sercu swojém: Czyżby stuletniemu się narodziło, a czyżby Sara dziewięćdziesięcioletnia rodzić miała?" |
7. | KRUSZYŃSKI | Abraham, padłszy na twarz swoją, uśmiechał się, mówiąc w sercu swojem: "Czyż urodzi się syn od stuletniego starca i czyż Sara, mając lat dziewięćdziesiąt, rodzić będzie?" |
8. | MIESES | Nato Abraham padł na oblicze swoje i śmiał się, – w myśli swojej rzekł: „Izali urodzi się stuletniemu, izali Sara urodzi w wieku lat dziewięćdziesięciu”? |
9. | SPITZER.1937 | Tedy padł Abraham na oblicze swe i uśmiechnął się i rzekł w sercu swym: – Czyż w wieku stuletniemu narodziłby się? Czyż Sara w wieku dziewięćdziesiątletnim rodziłaby? |
10. | TYSIĄCL.WYD5 | Abraham, upadłszy na twarz, roześmiał się; pomyślał sobie bowiem: Czyż człowiekowi stuletniemu może się urodzić syn? Albo czy dziewięćdziesięcioletnia Sara może zostać matką? |
11. | BRYTYJKA | Wtedy Abraham padł na oblicze swoje i roześmiał się, bo pomyślał w sercu swoim: Czyż stuletniemu może się urodzić dziecko? I czyż Sara, dziewięćdziesięcioletnia, może rodzić? |
12. | POZNAŃSKA | Wtedy Abraham padł na twarz, lecz uśmiechnął się, bo w duchu pomyślał sobie: - Czy mąż stuletni doczeka się jeszcze potomstwa? Czy dziewięćdziesięcioletnia Sara może porodzić? |
13. | WARSZ.PRASKA | Usłyszawszy to wszystko, Abraham upadł na twarz i zaczął się śmiać, mówiąc: Czy stuletni mężczyzna może jeszcze mieć dzieci? Czy Sara, mając dziewięćdziesiąt lat, może jeszcze wydać na świat potomstwo? |
14. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | A Abraham padł na swoje oblicze, uśmiechnął się oraz pomyślał w swoim sercu: Czyżby stuletniemu się narodziło? I czyżby dziewięćdziesięcioletnia Sara miała rodzić? |
15. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Wtedy Abraham padł na twarz i roześmiał się, pomyślał sobie bowiem: Czy stuletniemu urodzi się dziecko? Czy będzie mogła urodzić Sara, kobieta, która liczy sobie dziewięćdziesiąt lat? |