BibliePolskie.pl

Okładka tomu 1 - Prorocy Wcześniejsi [2022] [1]

Okładka tomu 2 część 1 - Prorocy Późniejsi [2023] [2]

Okładka tomu 2 część 2 - Prorocy Późniejsi [2023] [3]

Początek Księgi Ozeasza [2023] [4]

Pierwsze wydanie w serii 2022

Targum Jonatana. Tom 1. Prorocy Wcześniejsi [Księgi: Jozuego, 1-2 Samuela, 1-2 Królów]. Edycja tekstu aramejskiego. Przekład na język polski z wprowadzeniem i notami. Przekład i opracowanie Anna Kuśmirek, Marek Parchem. Wydawnictwo Naukowe UKSW. Warszawa 2022. 936 stron. ISBN: 978-83-8281-188-9 (wersja drukowana). ISBN: 978-83-8281-189-6 (wersja elektroniczna).  [GAL]

Tłumaczenie

Anna Kuśmirek, Marek Parchem

Fragment przekładu

1 Księga Samuela 1,1-14 [1] A był pewien mąż z Rama, spośród uczniów proroków, z regionu górzystego domu Efrajima. A jego imię Elkana, (był) synem Jerochama, syna Elihu, syna Tochu, syna Cupa, mąż mający dział w świętych rzeczach w górzystym regionie domu Efrajima. [2] A miał on dwie żony: imię jednej Chana, a imię drugiej Penina. A Penina miała synów, a Chana nie miała synów. [3] I wychodził ten mąż ze swego miasta od czasu (jednego) święta do (drugiego) święta, by oddawać cześć i składać ofiary przed PANEM cebaot w Szilo. A tam dwóch synów Elego, Chofni i Pinchas służyło przed PANEM. [4] A był to dzień świąteczny, i złożył ofiarę Elkana i dał porcje swej żonie Peninie i wszystkim jej synom i córkom. [5] A Chanie dał jedną porcję wybraną, bo miłował Chanę. A sprzed PANA zostało wstrzymane jej (poczęcie) dziecka. [6] I prowokowała ją rywalka i doprowadzała do gniewu ją, by wywołać w niej zazdrość, ponieważ to sprzed PANA zostało jej wstrzymane (poczęcie) dziecka. [7] A działo się tak rok w rok w czasie, kiedy wstępowała do domu sanktuarium PANA. Tak doprowadzała ją do gniewu, a ona płakała i (nic) nie jadła. [8] I powiedział do niej Elkana, jej mąż: „Chano, czemu ty płaczesz? I dlaczego (nic) nie jesz? I czemu w tobie twe serce jest smutne? Czy moja dobra wola wobec ciebie (nie znaczy więcej) niż dziesięciu synów? [9] I wstała Chana po tym, jak zjadła w Szilo i jak wypili. A Eli kapłan siedział na krześle przy filarze, z boku kolumny świątyni PANA. [10] A ona była smutna (na) duszy i modliła się przed PANEM i bardzo płakała. [11] I złożyła przysięgę i powiedziała: „PANIE cebaot, jeśli stało się jawne przed Tobą utrapienie Twej służebnicy to niech wkroczy pamięć o mnie przed Tobą. I obyś nie trzymaj swej służebnicy z dala (od siebie)! I obyś dał swej służebnicy syna pośród synów ludzkich! A ja wydam tego, aby służył przed PANEM (przez) wszystkie dni jego życia. A ludzkiego panowania nie będzie nad nim”. [12] I stało się, że długo modliła przed PANEM, a Eli czekał na nią, aż skończy. [13] Lecz Chana modliła się tylko w swym sercu: poruszały się jej usta, lecz nie było słychać jej głosu. Dlatego Eli myślał o niej, jak (o) kobiecie pijanej. [14] I powiedział do niej Eli: „Jak długo jesteś bezrozumna? Czy nie pozwolisz, żeby wyparowało wino z ciebie?”. [5]

Porównania między tłumaczeniami

Porównanie tekstu Targumu [TAR] i tekstu biblijnego [UBG » Uwsp. Biblia Gdańska]

Kalendarium przekładu

Dodatkowe fragmenty przekładu

Księga Izajasza 1,1-4 [1] Proroctwa Jeszaji, syna Amoca, które prorokował o mężach Jehudy i o mieszkańcach Jeruszlam za dni Uzija, Jotama, Achaza, Jechizqija, królów domu Jehudy. [2] Słuchajcie, niebiosa, które zadrżałyście, gdy dałem Moje Prawo Mojemu ludowi, i bądź posłuszna, ziemio, która zatrzęsłaś się przed Moim słowem, bo PAN przemówił: „Mój lud, dom Jisraela, nazwałem ich synami. Umiłowałem ich i obdarowałem chwałą, oni zbuntowali się przeciw Mojemu słowu. [3] Zna wół swego właściciela i osioł żłób swego pana, (lecz) Jisrael nie uczy, aby poznali bojaźń przede Mną, Mój lud nie rozumie, by powrócić do Mojego Prawa”. [4] Biada, gdyż zostali nazywani ludem świętym, lecz grzeszyli; zgromadzenie wybranych mnożyło winy. Zostali określeni potomstwem umiłowanym, lecz postępowali niegodziwie. I mówiono o nich „Umiłowani synowie”, lecz wypaczyli swe drogi. Opuścili służbę PANA, wzgardzili bojaźnią Świętego Jisraela, z powodu swych niegodziwych czynów odwrócili się i (stanęli) tyłem. [7]

Księga Ozeasza 1,1-9 [1] Słowo proroctwa sprzed PANA, które stało się do Hoszei, syna Beeriego, za dni Uzji, Jotama, Achaza i Jechizkiji, królów domu Jehudy, i za dni Jarabama, syna Joasza, króla Jisraela. [2] Początek słowa PANA z Hoszeą: I powiedział PAN do Hoszei: „Idź i prorokuj proroctwo przeciw mieszkańcom bałwochwalczego miasta, którzy nieustannie grzeszą, bo mieszkańcy tego kraju odwrócili się od czci PANA”. [3] I poszedł i prorokował przeciwko nim, że jeśli nawrócą się, zostanie im przebaczone; jeśli zaś nie, to upadną, jak opadają liście drzewa figowego. Oni jednak nadal popełniali niegodziwe czyny. [4] A PAN powiedział do niego: „Nazwij ich imieniem «Rozproszeni», bo oto już za niedługo pomszczę krew czcicieli bożków, którą Jehu wylał w Jizreel, kiedy ich zabił, ponieważ oddawali pokłon Baalowi. Znowu zbłądzili za cielcami z Bet El. Dlatego policzę krew niewinną przeciwko domowi Jehu i zabiorę królestwo od domu Jisraela. [5] I w tym czasie zniszczę siłę wojowników Jisraela w Dolinie Jizreel”. [6] I nadal popełniali niegodziwe czyny, dlatego powiedział do niego: „Nazwij ich «Nie-miłosierni» w swoich czynach. Bo nie będę miał więcej litości nad domem Jisraela; jeśli jednak okażą skruchę, na pewno im przebaczę. [7] Ale ulituję się nad domem Jehudy i wybawię ich przez słowo PANA, Bogiem ich. Nie będą wybawieni przez łuk ani przez miecz, ani przez wojowników, ani przez konie, ani przez jeźdźców. [8] Ale ich pokolenia, które zostały wygnane między narody, zostały pozbawione litości przez swoje czyny i nadal popełniali niegodziwe czyny”. [9] Wtedy powiedział: „Nazwij ich imieniem «Nie-mój-lud», bo nie jesteście Moim ludem, ponieważ nie wypełniacie słów Mego Prawa, Moje słowo nie było dla was pomocą”. [8]

Księga Joela 1,1-20 [1] Słowo proroctwa sprzed PANA, które było z Joelem, synem Petuela. [2] „Słuchajcie tego, starsi! Słuchajcie, wszyscy mieszkańcy kraju! Czy to było za waszych dni lub za dni waszych ojców? [3] Powiedzcie o tym swoim synom, a synowie wasi niech powiedzą swoim synom, a tamci synowie następnemu pokoleniu. [4] To, co pozostawiła pełzająca szarańcza, pożarł rój szarańczy; co zostawił rój szarańczy, pożarła latająca szarańcza; co zostawiła latająca szarańcza, pożarła gąsienica. [5] Obudźcie się, pijacy, i płaczcie! Lamentujcie, pijący wino, nad słodkim winem, bo odebrano je od waszych ust. [6] Bo na moją ziemię wstępuje pewien lud, potężny i nie do policzenia, jego zęby jak zęby lwa, a jego kły jak kły młodego lwa. [7] Zamienił owoce winnic mego ludu w spustoszenie, a drzewo figowe w rozpacz. Obdarł doszczętnie i porzucił. Jej gałęzie stały się białe. [8] Zgromadzenie Jisraela, wznieś lament jak dziewica przepasana worem, by płakać za mężem swej młodości! [9] Ustały składane ofiary pokarmowe i płynne w Domu świątyni PANA, a kapłani, którzy posługują w Domu świątyni, pogrążeni są w żałobie. [10] Pola są splądrowane i ziemia spustoszona, bo skończyło się ziarno, winnice pousychały, a oliwki pospadały. [11] Wstydźcie się, rolnicy! Lamentujcie, doglądający winnice, nad pszenicą i jęczmieniem, bo jest zniszczone żniwo z pola. [12] Winnice pousychały, zwiędły drzewa figowe, granaty, palmy, jabłonie i wszystkie drzewa na polu uschły, bo ustała radość z ludzi. [13] Przepaszcie się i użalajcie się, kapłani! Lamentujcie, którzy pełnicie służbę przed moim Bogiem, ponieważ ofiary i libacje zostały wstrzymane z Domu świątyni Boga waszego. [14] Zarządźcie post, zwołajcie zgromadzenie, zbierzcie starszych i wszystkich mieszkańców kraju, i wejdźcie do Domu świątyni PANA, Boga waszego, i módlcie się przed PANEM. [15] Biada przed dniem, bo blisko jest dzień, który przyjdzie sprzed PANA, i jak grabież sprzed Wszechmogącego nadejdzie. [16] Oto zanim jeszcze zobaczymy ziarno, już będzie zniszczone. Z Domu świątyni Boga naszego ustały radość i wesele. [17] Psują się bukłaki wina pod ich pieczęciami, magazyny spustoszone, spichlerze rozwalone, bo zboże zostało zniszczone. [18] Jakże jęczą zwierzęta! Stada bydła zbłąkane, bo nie mają pasterza, także stada owiec są opuszczone. [19] Przed Tobą, PANIE, modlę się, bo wiatr wschodni potężny jak ogień położył kres siedliskom pustyni, a ogień zniszczył wszystkie drzewa na polu. [20] Nawet zwierzęta polne wyglądają w nadziei przed Tobą, bo koryta wód wyschły, a wiatr wschodni potężny jak ogień położył kres siedliskom pustyni. [9]