BibliePolskie.pl

[01 SŁ.ŻYCIA1] Gdybym miał dar mówienia w każdym języku, jaki istnieje w niebie czy na ziemi, a nie miłował bliźnich, wydawałbym jedynie puste dźwięki.

[01 SŁ.ŻYCIA2] Gdybym mówił językami ludzi, a nawet aniołów, a nie miałbym w sobie miłości, to nie różniłbym się od dźwięczącego gongu lub brzmiącego cymbała.

[01 SŁ.ŻYCIA3] Gdybym mówił różnymi ludzkimi językami, a nawet językami aniołów, ale nie miałbym w sobie miłości, to nie różniłbym się od dźwięczącego gongu lub brzmiącego cymbału.

[02 SŁ.ŻYCIA1] Gdybym miał dar prorokowania i wiedział o wszystkim, co ma się wydarzyć i gdybym posiadł wszelką wiedzę, a nie miłował bliźnich, jaki byłby z tego pożytek? Nawet gdybym miał dar wiary i mógł rozkazać górze, żeby się przesunęła, bez miłości i tak nic bym nie znaczył.

[02 SŁ.ŻYCIA2] Gdybym miał dar prorokowania, przeniknął wszelkie tajemnice i posiadł wszelką wiedzę, a do tego miał dar szczególnej wiary, która góry przenosi, to bez miłości i tak byłbym nikim.

[02 SŁ.ŻYCIA3] Gdybym miał dar prorokowania, gdybym poznał wszelkie tajemnice i zdobył wszelką wiedzę, a do tego miał dar szczególnej wiary, która przenosi góry, to bez miłości i tak byłbym nikim.

[03 SŁ.ŻYCIA1] Gdybym rozdał biednym wszystko, co posiadam i żywcem został spalony za głoszenie Ewangelii, a nie miłowałbym bliźnich, nic bym przez to nie zyskał,

[03 SŁ.ŻYCIA2] I nawet gdybym rozdał biednym cały majątek, a własne ciało spalił w poświęceniu, to bez miłości nic bym przez to nie zyskał.

[03 SŁ.ŻYCIA3] I nawet gdybym rozdał biednym cały majątek, a sam dał się żywcem spalić, to bez miłości nic bym przez to nie zyskał.

[04 SŁ.ŻYCIA1] Miłość wyraża się cierpliwością i dobrocią, nigdy nie jest zazdrosna, chełpliwa ani zarozumiała,

[04 SŁ.ŻYCIA2] Miłość jest cierpliwa i łagodna. Nie jest zazdrosna, pyszna ani zarozumiała.

[04 SŁ.ŻYCIA3] Miłość jest cierpliwa i łagodna. Nie jest zazdrosna, pełna pychy ani zarozumiała.

[05 SŁ.ŻYCIA1] nie jest dumna, arogancka ani samolubna. Miłość nie obstaje uparcie przy swoim. Nie jest drażliwa ani skłonna do grzechu. Nie żywi urazy i nie pamięta cudzych błędów.

[05 SŁ.ŻYCIA2] Nie jest arogancka, nie dąży do własnej korzyści, nie jest drażliwa, nie pamięta doznanych krzywd.

[05 SŁ.ŻYCIA3] Nie jest nieprzyzwoita, egoistyczna i drażliwa. Nie pamięta doznanych krzywd.

[06 SŁ.ŻYCIA1] Nie sprawia jej radości niesprawiedliwość, lecz prawe postępowanie.

[06 SŁ.ŻYCIA2] Nie sprawia jej radości niesprawiedliwość, lecz cieszy się z prawdy.

[06 SŁ.ŻYCIA3] Nie cieszy się ze zła, ale raduje się z prawdy.

[07 SŁ.ŻYCIA1] Jeśli kogoś kochamy, pozostajemy mu oddani bez względu na ponoszone ofiary. Wierzymy mu, spodziewamy się po nim tego co najlepsze i zawsze stajemy w jego obronie.

[07 SŁ.ŻYCIA2] Miłość wszystko przetrzyma, nigdy nie traci wiary i nadziei, wszystko zniesie.

[07 SŁ.ŻYCIA3] Miłość wszystko przetrzymuje, nigdy nie traci wiary i nadziei. Prawdziwa miłość może wiele znieść

[08 SŁ.ŻYCIA1] Wszystkie wyjątkowe dary i uzdolnienia od Boga pewnego dnia przeminą: zniknie proroctwo, dar mówienia obcymi językami i dar wyjątkowej wiedzy. Jedynie miłość przetrwa wieki.

[08 SŁ.ŻYCIA2] Ona nigdy się nie skończy! A dar prorokowania, dar mówienia językami, dar wyjątkowej wiedzy - wszystkie one kiedyś przeminą.

[08 SŁ.ŻYCIA3] i nigdy się nie kończy! A dar prorokowania, dar mówienia językami, dar wyjątkowej wiedzy? Wszystkie one kiedyś przeminą.

[09 SŁ.ŻYCIA1] Teraz wiemy tak niewiele, bo nawet proroctwa nie wszystko nam objawiają,

[09 SŁ.ŻYCIA2] Bo dzięki wiedzy i proroctwu dotykamy tylko cząstki rzeczywistości.

[09 SŁ.ŻYCIA3] Bo dzięki wiedzy i proroctwom dotykamy tylko cząstki rzeczywistości.

[10 SŁ.ŻYCIA1] ale gdy staniemy się doskonali, nie będzie już potrzeby korzystania z tych wyjątkowych, choć przecież ograniczonych, darów.

[10 SŁ.ŻYCIA2] Ale gdy nadejdzie czas pełni, to co cząstkowe nie będzie już potrzebne.

[10 SŁ.ŻYCIA3] Ale gdy zobaczymy ją w pełni, wtedy to, co cząstkowe, nie będzie już potrzebne.

[11 SŁ.ŻYCIA1] Gdy byłem dzieckiem, mówiłem, myślałem i rozumowałem po dziecięcemu. Gdy jednak stałem się mężczyzną, odrzuciłem wszystko co dziecinne i pojmuję teraz więcej niż dziecko.

[11 SŁ.ŻYCIA2] Gdy byłem dzieckiem, mówiłem, myślałem i rozumowałem jak dziecko. Gdy jednak stałem się mężczyzną, odrzuciłem wszystko, co dziecinne.

[11 SŁ.ŻYCIA3] Gdy byłem dzieckiem, mówiłem, myślałem i rozumowałem jak dziecko. Gdy jednak stałem się mężczyzną, odrzuciłem wszystko, co dziecinne.

[12 SŁ.ŻYCIA1] Podobnie i my niewiele jeszcze wiemy o Bogu, tak jakbyśmy wpatrywali się w Jego oblicze w zamglonym lustrze. Ale kiedyś ujrzymy Go w pełni, twarzą w twarz. Z tego, co zdołałem się dowiedzieć, mogę utworzyć jedynie mglisty i zamazany obraz, kiedyś zaś zobaczę wszystko wyraźnie, tak jak Bóg widzi moje serce.

[12 SŁ.ŻYCIA2] Teraz widzimy rzeczywistość duchową niejasno, jak w zadymionym lustrze. Gdy nadejdzie doskonałość, ujrzymy ją twarzą w twarz. Teraz poznaję ją tylko cząstkowo, wtedy przeniknę ją tak, jak sam zostałem przeniknięty.

[12 SŁ.ŻYCIA3] Teraz duchową rzeczywistość widzimy niewyraźnie, jak w kiepskim lustrze. Gdy jednak nadejdzie doskonałość, ujrzymy ją twarzą w twarz. Teraz poznaję ją tylko cząstkowo, wtedy poznam ją tak, jak sam zostałem poznany przez Boga.

[13 SŁ.ŻYCIA1] Pozostaje nam zatem wiara, nadzieja i miłość, a największa z nich jest miłość.

[13 SŁ.ŻYCIA2] Obecnie więc trwają wiara, nadzieja i miłość - wielka trójka - ale największa z nich jest miłość.

[13 SŁ.ŻYCIA3] Obecnie więc trwają wiara, nadzieja i miłość - wielka trójka - ale największa z nich jest miłość.