Przekład Nowego Świata
Główne wydanie 1997Wydanie całej Biblii, zawierające tłumaczenie Pism Hebrajsko-Aramejskich (Starego Testamentu) oraz w niewielkim stopniu zrewidowaną wersję Chrześcijańskich Pism Greckich opublikowanych w roku 1994 [IMG] TłumaczenieKomitet Przekładu Nowego Świata Podstawa tłumaczeniaAngielskie wydanie New World Translation Fragmenty przekładuEwangelia Jana 8:54-59 [1997] [54] Jezus odpowiedział: Jeżeli ja sam siebie otaczam chwałą, moja chwała jest niczym. To mój Ojciec otacza mnie chwałą, ten, o którym mówicie, że jest waszym Bogiem; [55] lecz wyście go nie poznali. Ale ja go znam. I gdybym powiedział, że go nie znam, byłbym kłamcą jak wy. Ale ja rzeczywiście go znam i zachowuję jego słowo. [56] Abraham, wasz ojciec, wielce się uradował perspektywą ujrzenia mego dnia i ujrzał go, i się rozradował. [57] Żydzi zatem rzekli do niego: Jeszcze nie masz pięćdziesięciu lat, a widziałeś Abrahama? [58] Jezus im rzekł: Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Zanim Abraham zaczął istnieć, ja już byłem. [59] Chwycili więc kamienie, aby nimi w niego rzucać, ale Jezus się ukrył i wyszedł ze świątyni. Ewangelia Jana 8:54-59 [2018] [54] Jezus odparł: „Jeśli otaczam chwałą sam siebie, moja chwała nic nie znaczy. Ale to mój Ojciec otacza mnie chwałą — Ten, o którym mówicie, że jest waszym Bogiem. [55] Wy Go nie poznaliście, ale ja Go znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym takim kłamcą jak wy. Ale ja naprawdę Go znam i jestem posłuszny Jego słowom. [56] Wasz ojciec Abraham bardzo się cieszył, że będzie mógł zobaczyć mój dzień. I zobaczył go, i się ucieszył”. [57] Wtedy Żydzi rzekli do niego: „Jeszcze 50 lat nie masz, a Abrahama widziałeś?”. [58] Jezus im odparł: „Zapewniam was, że zanim Abraham zaczął istnieć, ja już byłem”. [59] Chwycili więc kamienie, żeby go nimi obrzucić, ale Jezus się ukrył i wyszedł ze świątyni. Porównania między tłumaczeniamiPorównanie wydań z 1997 i z 2018 r. [List do Rzymian 9]:[01 PNŚ1997] Prawdę mówię w Chrystusie; nie kłamię, gdyż moje sumienie świadczy wespół ze mną w duchu świętym, [01 PNŚ2018] Jako naśladowca Chrystusa mówię prawdę. Nie kłamię. Moje własne sumienie pozostające w zgodzie z duchem świętym zaświadcza, [02 PNŚ1997] że odczuwam wielki smutek, a także nieustanną boleść w mym sercu. [02 PNŚ2018] że odczuwam w sercu wielki smutek i nieustanny ból. [03 PNŚ1997] Albowiem życzyłbym sobie, żebym ja sam został jako przeklęty oddzielony od Chrystusa dla dobra moich braci, moich krewnych według ciała, [03 PNŚ2018] Bo dla dobra swoich braci, swoich rodaków, byłbym nawet gotowy sam zostać przeklęty i oddzielony od Chrystusa. [04 PNŚ1997] którzy jako tacy są Izraelitami, do których należy usynowienie oraz chwała i przymierza, i nadanie Prawa, i święta służba, i obietnice; [04 PNŚ2018] Są to przecież Izraelici, którzy zostali usynowieni przez Boga, którzy otrzymali chwałę, przymierza, Prawo, świętą służbę i obietnice. [05 PNŚ1997] do których należą praojcowie i z których Chrystus wywodzi się według ciała: Bóg, który jest nad wszystkim, niech będzie błogosławiony na wieki. Amen. [05 PNŚ2018] Są to potomkowie praojców, od których pod względem cielesnym pochodzi Chrystus. Niech Bóg, który jest nad wszystkim, będzie wysławiany na wieki. Amen. [06 PNŚ1997] Jednakże to nie znaczy, że słowo Boga zawiodło. Gdyż nie wszyscy, którzy wywodzą się z Izraela, rzeczywiście są Izraelem. [06 PNŚ2018] Nie znaczy to jednak, że słowo Boga zawiodło. Bo nie wszyscy, którzy pochodzą od Izraela, rzeczywiście są Izraelem. [07 PNŚ1997] I nie wszyscy przez to, że stanowią potomstwo Abrahama, są dziećmi, lecz: Co będzie zwane twoim potomstwem, będzie poprzez Izaaka. [07 PNŚ2018] I nie wszyscy z racji tego, że stanowią potomstwo Abrahama, naprawdę są jego dziećmi. Raczej jak napisano: „Obiecane ci potomstwo przyjdzie przez Izaaka”. [08 PNŚ1997] Znaczy to, że dzieci cielesne nie są rzeczywiście dziećmi Bożymi, ale dzieci według obietnicy - te są poczytywane za potomstwo. [08 PNŚ2018] To znaczy, że nie jego dzieci cielesne naprawdę są dziećmi Bożymi. Za prawdziwe potomstwo Abrahama uważane są dzieci urodzone zgodnie z obietnicą. [09 PNŚ1997] Gdyż słowo obietnicy było następujące: O tym czasie przyjdę i Sara będzie miała syna. [09 PNŚ2018] Słowa obietnicy były następujące: „Przyjdę za rok o tej porze i Sara będzie miała syna”. [10 PNŚ1997] Ale nie tylko w tym wypadku, lecz także wtedy, gdy Rebeka poczęła bliźnięta z jednego mężczyzny, Izaaka, naszego praojca: [10 PNŚ2018] Ale obietnica została złożona również wtedy, gdy zaszła w ciążę Rebeka i miała urodzić naszemu praojcu Izaakowi bliźnięta. [11 PNŚ1997] bo gdy się jeszcze nie urodziły ani nie uczyniły nic dobrego czy podłego, wtedy - aby zamierzenie Boże dotyczące wybrania pozostawało zależne nie od uczynków, lecz od Tego, który powołuje - [11 PNŚ2018] Gdy jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani nic złego, wtedy — żeby zgodnie z zamierzeniem Bożym wybór dalej zależał nie od czyichś uczynków, lecz od Tego, który powołuje — [12 PNŚ1997] powiedziano jej: Starszy będzie niewolnikiem młodszego. [12 PNŚ2018] powiedziano jej: „Starszy będzie niewolnikiem młodszego”. [13 PNŚ1997] Tak jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, lecz Ezawa znienawidziłem. [13 PNŚ2018] Tak jak napisano: „Pokochałem Jakuba, a Ezawa znienawidziłem”. [14 PNŚ1997] Cóż więc powiemy? Czy u Boga jest niesprawiedliwość? Przenigdy! [14 PNŚ2018] Co więc powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Nic podobnego! [15 PNŚ1997] Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się nad tym, nad kim się zmiłuję, i okażę współczucie temu, komu okażę współczucie. [15 PNŚ2018] Mówi On do Mojżesza: „Okażę miłosierdzie temu, komu zechcę je okazać, i okażę współczucie temu, komu zechcę je okazać”. [16 PNŚ1997] A zatem nie zależy to od chcącego ani od biegnącego, lecz od Boga, który okazuje miłosierdzie. [16 PNŚ2018] A zatem wybór nie zależy od czyjegoś pragnienia ani od czyichś wysiłków, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie. [17 PNŚ1997] Gdyż Pismo mówi do faraona: Właśnie dlatego pozwoliłem ci pozostać, aby w związku z tobą pokazać swoją moc i aby moje imię było oznajmiane po całej ziemi. [17 PNŚ2018] Do faraona mówi On w Pismach: „Zostawiłem cię przy życiu tylko dlatego, żeby na twoim przykładzie pokazać swoją moc i żeby moje imię było rozgłaszane po całej ziemi”. [18 PNŚ1997] A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, ale komu chce, pozwala popaść w zatwardziałość. [18 PNŚ2018] Tak więc komu chce, okazuje On miłosierdzie, a komu chce, pozwala zaciąć się w uporze. [19 PNŚ1997] Powiesz mi więc: Dlaczego jeszcze doszukuje się wady? Bo któż się oparł jego wyraźnej woli? [19 PNŚ2018] Zapytasz mnie więc: „Dlaczego Bóg wciąż doszukuje się winy? Czy ktoś może sprzeciwić się Jego woli?”. [20 PNŚ1997] O człowiecze, kimże właściwie jesteś, że hardo odpowiadasz Bogu? Czyż rzecz uformowana powie temu, który ją uformował: Dlaczego tak mnie uczyniłeś? [20 PNŚ2018] Człowieku, kim ty właściwie jesteś, że śmiesz krytykować Boga? Czy rzecz uformowana powie temu, który ją uformował: „Dlaczego mnie taką zrobiłeś?”. [21 PNŚ1997] A czyż garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły uczynić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, drugie zaś do użytku niezaszczytnego? [21 PNŚ2018] Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do celów zaszczytnych, a drugie do celów niezaszczytnych? [22 PNŚ1997] A jeśli Bóg, chociaż chciał okazać swój srogi gniew i dać poznać swą moc, tolerował z ogromną miarą wielkodusznej cierpliwości naczynia srogiego gniewu przyszykowane na zagładę, [22 PNŚ2018] Jeśli więc Bóg — choć chciał okazać swój gniew i ukazać swoją moc — z ogromną cierpliwością tolerował naczynia gniewu zasługujące na zniszczenie, to co z tego? [23 PNŚ1997] żeby dać poznać bogactwo swej chwały na naczyniach miłosierdzia, które z góry przygotował ku chwale, [23 PNŚ2018] I co z tego, jeśli uczynił tak, żeby ukazać bogactwo swej chwały na naczyniach miłosierdzia, które z góry przygotował dla chwały, [24 PNŚ1997] mianowicie na nas, których powołał nie tylko spośród Żydów, lecz także spośród narodów, to co z tego? [24 PNŚ2018] czyli na nas, których powołał nie tylko spośród Żydów, lecz także spośród innych narodów? [25 PNŚ1997] Tak jak też mówi u Ozeasza: Tych, którzy nie są moim ludem, nazwę ludem moim, a tę, która nie była umiłowana - umiłowaną; [25 PNŚ2018] Tak jak mówi w Księdze Ozeasza: „Tych, którzy nie są moim ludem, nazwę ‚swoim ludem’, a tę, która nie była kochana, nazwę ‚kochaną’. [26 PNŚ1997] a w miejscu, gdzie im powiedziano: Nie jesteście moim ludem, tam będą nazwani synami Boga żywe [26 PNŚ2018] I tam, gdzie im mówiono: ‚Nie jesteście moim ludem’, nazwie się ich ‚synami żywego Boga’”. [27 PNŚ1997] Ponadto Izajasz woła w związku z Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morza, to wybawiony zostanie ostatek. [27 PNŚ2018] Ponadto Izajasz ogłasza w związku z Izraelem: „Choćby Izraelitów było tak dużo jak piasku morskiego, wybawiony zostanie tylko ostatek. [28 PNŚ1997] Jehowa bowiem dokona na ziemi rozrachunku, doprowadzając go do końca i przycinając. [28 PNŚ2018] Bo Jehowa dokona na ziemi rozrachunku — całkowicie i bez zwlekania”. [29 PNŚ1997] Jak to też niegdyś powiedział Izajasz: Gdyby Jehowa zastępów nie pozostawił nam potomstwa, stalibyśmy się podobni do Sodomy i zostalibyśmy upodobnieni do Gomory. [29 PNŚ2018] Izajasz również to zapowiedział: „Gdyby Jehowa, Bóg Zastępów, nie pozostawił nam potomstwa, stalibyśmy się jak Sodoma, przypominalibyśmy Gomorę”. [30 PNŚ1997] Cóż więc powiemy? To, że ludzie z narodów, chociaż nie zabiegali o prawość, osiągnęli prawość - prawość wynikającą z wiary; [30 PNŚ2018] Co więc powiemy? To, że ludzie z innych narodów, chociaż nie zabiegali o prawość, osiągnęli prawość — prawość wynikającą z wiary. [31 PNŚ1997] natomiast Izrael, chociaż zabiegał o prawo prawości, nie osiągnął tego prawa. [31 PNŚ2018] Natomiast Izrael, chociaż zabiegał o prawość opartą na Prawie, nie osiągnął jej. [32 PNŚ1997] Z jakiego powodu? Ponieważ nie zabiegał o nie przez wiarę, lecz jakby przez uczynki. Potknęli się o kamień potknięcia; [32 PNŚ2018] Dlaczego? Ponieważ nie zabiegał o nią przez wiarę, lecz przez uczynki — jakby dzięki nim było to możliwe. Potknął się o „kamień, o który ludzie się potykają”. [33 PNŚ1997] tak jak jest napisane: Oto kładę w Syjonie kamień potknięcia i masyw skalny obrazy, ale kto oprze na nim swą wiarę, nie dozna rozczarowania. [33 PNŚ2018] Tak jak napisano: „Kładę na Syjonie kamień, o który ludzie się potykają, skałę, przez którą upadają, ale kto oprze na nim swoją wiarę, nie będzie rozczarowany”. Podsumowanie porównania: Bardzo dużo i to poważnych różnic. [np. wersety: 5[!!!], 11, 18, 22] Kalendarium przekładu
Linki
Tekst tłumaczenia:Nagranie do słuchania:Informacje o tłumaczeniu:Zostaw komentarzUWAGA: Wiadomości prywatne do BibliePolskie.pl na które oczekujesz odpowiedzi proszę wysyłać Nadesłane komentarze
|