Pokaż oryg. numery wersetów1. | BUDNY.1574 | Mnóstwa lepak wierzących było serce (jedno) i dusza jedna, a żaden na swoje majętności nie mówił, aby jego były, ale było im wszytko spolno. | 2. | WUJEK.1923 | A mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, ani żaden z nich to, co miał, swem nazywał, ale było im wszystko spólne. | 3. | RAKOW.NT | A mnóstwa onych, którzy uwierzyli, było serce jedno, i dusza jedna; a żaden nic z majętności swych nie zwał własnym, ale było u nich wszytko spólne. | 4. | GDAŃSKA.1881 | A onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, a żaden z majętności swoich nie zwał nic swojem własnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne. | 5. | GDAŃSKA.2017 | A to mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę. Nikt nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. | 6. | JACZEWSKI | Wszyscy zaś wierzący mieli jakoby jedno serce i jedną duszę, i nikt tego, co posiadał, nie uważał za swą wyłączną własność, lecz wszystko należało do wszystkich. | 7. | SZCZEPAŃSKI | A rzesza wierzących miała jedno serce i jedną duszę; nikt też z nich niczego, co posiadał, nie nazywał swojem, ale wszystko było im wspólne. | 8. | MARIAWICI | A onego mnóstwa tych, którzy wierzyli, było serce jedno i dusza jedna, i żaden z nich nie nazywał tego, co miał, swojem, ale wszystko mieli wspólnie. | 9. | DĄBR.WUL.1973 | A mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę i nikt z nich tego, co miał, swoim nie nazywał, ale wszystko mieli wspólne. | 10. | DĄBR.GR.1961 | A mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. | 11. | TYSIĄCL.WYD5 | Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. | 12. | BRYTYJKA | A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. | 13. | POZNAŃSKA | Wszyscy wierzący stanowili jedną duszę i jedno serce, i nikt nie mówił, że cokolwiek jest jego własnością, wszystko bowiem mieli wspólne. | 14. | WARSZ.PRASKA | A wszystkich wierzących ożywiał jeden duch i te same uczucia. Nikt nie uważał za swoje tego, co posiadał; wszystko było wspólne. | 15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zaś serce i dusza owego mnóstwa wierzących było jedno, także ani jeden nie mówił o czymś z dobytku, że jest odrębne, ale wszystko było im wspólne. | 16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Cała rzesza tych, którzy uwierzyli, miała jakby jedno serce i jedną duszę. Nikt też nie nazywał własnym tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. | 17. | TOR.PRZ.2023 | A mnóstwo tych, którzy uwierzyli, miało jedno serce i jedną duszę, a nikt nie mówił, że jego dobytek był jego własnością, ale wszystko mieli wspólne. |
|