Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »W kościele Antiocheńskim byli prorocy i uczeni, a do takich należeli: Barnaba, Szymon Czarny, Lucyusz Cyreneński, Manahen, brat mleczny Heroda tetrarchy i Szaweł.
[2] »Jednego razu gdy mężowie ci spełniali najświętszą ofiarę i pościli, Duch święty rzekł do nich: "Przeznaczcie mi Szawła i Barnabę do tej posługi, do spełnienia której, ja już ich przeznaczyłem".
[3] »Po odbyciu tedy postu i zaniesieniu modłów do Boga, włożono na nich ręce i dano im żądane przeznaczenie.
[4] »Wiedzeni przez Ducha świętego Apostołowie ci, Szaweł i Barnaba, przybyli naprzód do Seleucyi, a ztąd popłynęli do Cypru.
[5] »Przybywszy do Salaminy, opowiadali słowo Boże w synagodze żydowskiej, gdzie i Jan im w tej czynności pomagał.
[6] »Obchodząc tę wyspę, przybyli aż do miasta Pafum, gdzie poznali niejakiego Barjezu, żyda, czarnoksiężnika, pragnącego uchodzić za proroka.
[7] »Trzymał się on boku prokonsula Sergiusza Pawła, męża roztropnego, który przyzwawszy do siebie Barnabę i Szawła, pragnął słuchać słowa Bożego.
[8] »On czarnoksiężnik Elimas, bo po arabsku tak się nazywał, opierał się temu, nie życząc sobie, aby prokonsul uwierzył w Pana.
[9] »Wejrzawszy nań Szaweł, który się Pawłem nazwał, natchniony przez Ducha świętego
[10] »rzekł: "O pełen zdrady i oszukaństwa, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Kiedyż zaprzestaniesz sprzeciwiać się sprawiedliwym zamiarom Pańskim?
[11] »Dotknie cię ręka Boża: oślepniesz tak, że czas jakiś i słońca widzieć nie będziesz". I natychmiast otoczył go zmrok i ciemność, a on zataczając się, począł szukać, komuby rękę mógł podać.
[12] »Widząc to prokonsul, dziwił się i uwierzył w Pana.
[13] »Z Pafum Paweł i ci, którzy mu towarzyszyli z wyjątkiem tylko Jana, który powrócił do Jerozolimy, przez miasto Pergę w Pamfilii
[14] »udali się do Antiochii Pizydyjskiej i tam w dzień sobotni, wszedłszy do synagogi, usiedli.
[15] »Po odczytaniu prawa i proroków przełożeni synagogi przez poselstwo tak do nich rzekli: "Mężowie bracia, jeżeli macie co mówić do ludu, to wolno wam to teraz uczynić".
[16] »Wówczas powstał Paweł i skinąwszy ręką, by się lud uciszył, tak począł mówić: "Mężowie Izraelici i wy, co się boicie Boga, słuchajcie.
[17] »Bóg Izraela wybrał sobie ojców naszych i bardzo ich wsławił. Gdy było im źle w Egipcie, mocną ręką wywiódł ich z tej ziemi
[18] »i przez lat czterydzieści opiekował się nimi na pustyni.
[19] »Siedem narodów, w ziemi Chanaan zamieszkałych, na zagładę skazał, by nam ją oddać na własność.
[20] »Ziemię tę posiedliśmy prawie po czterystu piędziesięciu latach i aż do Samuela rządzili tam nami Sędziowie.
[21] »A gdy przodkowie nasi prosili o króla, to dał im Bóg Saula, syna Cysowego, z pokolenia Benjamina, który panował lat czterydzieści.
[22] »Gdy ten odrzuconym został, wzbudził Bóg Dawida króla, o którym tak się wyraził: Znalazłem sobie Dawida, syna Jessego, męża wedle serca mojego: on moją wolę wypełni.
[23] »Z rodu to tego Dawida, wedle objetnicy danej Izraelowi wzbudził Bóg Jezusa, Zbawiciela.
[24] »Przedtem, zanim się on ukazał, Jan ogłaszał ludowi Izraelskiemu chrzest pokuty,
[25] »i przy schyłku dni swoich mówił: Za kogo mnie macie? Czy może za Messyasza? Nie jestem nim. Messyasz się po mnie ukaże; jam nie godzien rozwiązać rzemyka u obuwia jego.
[26] »Mężowie bracia, synowie Abrahama i wy co się boicie Boga! To Słowo zbawienia dla was przedewszystkiem zstąpiło:
[27] »ale cóż! Mieszkańcy Jerozolimy i książęta narodu nie poznali go i osądzili go na śmierć, a tym sposobem dopełnili proroctw, które się w każdą sobotę czytają:
[28] »lubo nie znaleźli w nim żadnej winy, zażądali jednak od Piłata, by go na krzyż skazał.
[29] »Gdy się zaś wszystko dopełniło, co o nim Pisma mówiły, zdjęto go z drzewa i do grobu złożono.
[30] »Bóg go dnia trzeciego wskrzesił; przez wiele dni widywali go ci,
[31] »którzy z nim razem z Galilei przybyli do Jerozolimy i dziś dają o nim świadectwo ludowi.
[32] »Otóż i my wam ogłaszamy spełnienie się tej objetnicy, która ojcom naszym daną została.
[33] »Spełnił Bóg tę objetnicę, dla synów naszych wzbudzając Jezusa, jak to w drugim psalmie rzeczono: Tyś jest mój Syn; jam cię dziś zrodził.
[34] »Wzbudzony do życia ten Syn, już więcej śmierci nie zazna, bo napisano: Święte objetnice, jakie przez Dawida dane wam będą, nie zawiodą nikogo.
[35] »I gdzieindziej rzeczono: Nie dozwolisz, aby twój Święty na sobie doświadczył zepsucia.
[36] »Nie do Dawida te się słowa stosują, bo on po spełnieniu woli Bożej, zasnął, i złożono go obok ojców jego, i uległ on zepsuciu:
[37] »ten zaś, kogo Bóg wzbudził z umarłych, nie zaznał zepsucia.
[38] »Oznajmiam tedy wam, bracia, że przez tego Jezusa możecie otrzymać odpuszczenie grzechów i to takich grzechów, od których zakon Mojżeszów oczyścić was nie mógł.
[39] »Każdy, kto weń uwierzy, usprawiedliwienia dostąpi.
[40] »Baczcież przeto, by was nie spotkało to, co powiedzieli prorocy. Oto ich słowa:
[41] »Patrzcie wzgardziciele i podziwiajcie. Zginiecie, bo nie uwierzycie, gdy wam opowiadać będą o sprawach, których ja za dni waszych dokonam".
[42] »Przy wyjściu z Synagogi Paweł i towarzysze jego proszeni byli o kazanie w tej samej materyi na następną sobotę;
[43] »a po rozejściu się całego zebrania wielu żydów i prozelitów poszło za Apostołami, którzy ich nakłaniali, by w łasce Bożej stałymi byli.
[44] »Następnej soboty zebrało się prawie całe miasto, by słuchać słowa Bożego.
[45] »Żydzi, widząc wielką rzeszę, powodowani zazdrością bluźnili i zaprzeczali temu, co Paweł mówił.
[46] »Wówczas Paweł i Barnaba rzekli stanowczo: "Należało, abyśmy wam naprzód opowiadali słowo Boże: lecz że je odrzucacie i sami się uznajecie za niegodnych żywota wiecznego: do pogan się przeto zwrócimy.
[47] »Tak i Pan nam czynić zalecił. Prorok powiada: Uczyniłem cię światłem pogan; postanowiłem cię, abyś zaniósł zbawienie aż na krańce świata".
[48] »Słysząc to poganie, cieszyli się, i uwielbiali słowo Pańskie, i uwierzyli ci, których Bóg do życia wiecznego powołał.
[49] »Słowo Pańskie rozsiewało się po całym kraju.
[50] »Żydzi, podburzywszy pobożniejsze i uczciwsze kobiety i znaczniejszych obywateli miasta, wzniecili nienawiść przeciwko Pawłowi i Barnabie i wypędzili ich ze swego kraju.
[51] »Apostołowie, otrząchnąwszy proch z nóg swoich, poszli do Ikonium,
[52] »uczniowie zaś Pańscy pełni byli radości i Ducha świętego.