Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zamierzenia serca należą do człowieka; ale od WIEKUISTEGO przychodzi odpowiedź języka.
[2] »Wszystkie drogi człowieka wydają mu się czystymi; ale to WIEKUISTY waży ducha.
[3] »Powierz WIEKUISTEMU twoje sprawy, a utwierdzą się twe zamysły.
[4] »Wszystko, co zdziałał WIEKUISTY, uczynił dla właściwego, Swego celu, także i niegodziwca na dzień niedoli.
[5] »Ohydą dla WIEKUISTEGO jest każdy wyniosłego serca. Nie ujdzie on bezkarnie. Ręczę!
[6] »Wina zostaje odpuszczona przez miłość i prawdę, a unika się złego przez bojaźń WIEKUISTEGO.
[7] »Kiedy WIEKUISTEMU podobają się drogi człowieka, jedna z nim także jego wrogów.
[8] »Lepsza odrobina w sprawiedliwości, niż wielkie dochody w bezprawiu.
[9] »Serce człowieka rozważa swoją drogę, lecz WIEKUISTY kieruje jego krokiem.
[10] »Na wargach królewskich jest wyrocznia; niechaj przy wyrokowaniu nie chybią jego usta.
[11] »Waga i szale sprawiedliwości pochodzą od WIEKUISTEGO; Jego dziełem są wszystkie ciężarki w torbie.
[12] »Spełnienie niegodziwości powinno być ohydą dla królów, bowiem tron utwierdza się przez sprawiedliwość.
[13] »Upodobaniem królów winny być sprawiedliwe usta; powinni miłować tego, co szczerze przemawia.
[14] »Oburzenie króla to wysłannicy śmierci; ale mądry mąż je uśmierza.
[15] »Życie jest w jasnym spojrzeniu króla; a jego przychylność jak chmura, co spuszcza wiosenny deszcz.
[16] »Nabywanie mądrości – o ileż to lepsze niż złoto; a nabywanie rozwagi – o ileż to wyśmienitsze niż srebro.
[17] »Torem prawych jest wymijanie złego; kto strzeże swojej drogi, ten zachowuje życie.
[18] »Przed upadkiem idzie pycha; a przed ruiną wyniosłość ducha.
[19] »Lepiej być pokornym z pokornymi, niż dzielić łupy z wyniosłymi.
[20] »Kto się zastanawia nad słowem – znajdzie szczęście; a kto polega na WIEKUISTYM – temu jest błogo.
[21] »Kto posiada mądre serce – zyskuje miano rozumnego; lecz naukę krzewi słodycz ust.
[22] »Rozum dla tego, który go posiada jest zdrojem życia; a karcenie głupców jest głupotą.
[23] »Serce mędrca czyni rozumnymi jego usta i mnoży naukę na jego wargach.
[24] »Wdzięczne mowy są samospływajacym miodem, słodyczą dla ducha i pokrzepieniem dla kości.
[25] »Niejedna droga wydaje się człowiekowi prostą; jednak jej koniec prowadzi do śmierci.
[26] »Głód robotnika pobudza go do pracy; przynaglają go jego własne usta.
[27] »Nikczemny człowiek kopie nieszczęście, a na jego gębie jak gdyby pałający ogień.
[28] »Człowiek przewrotny wznieca swary, a plotkarz rozłącza zażyłych przyjaciół.
[29] »Okrutny człowiek uwodzi własnego towarzysza i prowadzi go na niedobrą drogę.
[30] »Przymruża oczy, by obmyślić oszustwo; a gdy przygryzie wargi, już spełnił niecność.
[31] »Wspaniałą koroną jest siwy włos; można go zdobyć na drodze sprawiedliwości.
[32] »Lepszy pobłażliwy niż bohater; a panujący nad swoim duchem niż zdobywca miast.
[33] »Rzucają los na piersi; lecz od WIEKUISTEGO zależy to wszystko, co stąd wyniknie.